2-) Sihir bir takım ilaçlan birbirine karıştırmakla ve birşeyler yapmakla olur. Kerâmetse böyle bir şeye muhtaç değildir. O ekseriyetle veliyyullâhın elinde tesadüfen zuhur eder. fıkhı cihetine gelince; sihir yapmak bilicmâ büyük günahlardandır. Hattâ bazen küfre de varır. Binâenaleyh onu öğrenmek ve öğretmek de haramdır. Eğer yapılan sihir küfrü iktizâ ediyorsa yapan kâfir olur. Küfrü îcâb etmiyorsa şâfîler-e göre ta-zîr olunur ve tevbe etmesi istenilir. Tevbe ederse kabul olunur. İmâm Mâlik: «Sihir yapan kâfirdir. Sihrinden dolayı öldürülür. Tevbe etmesi istenilmez etse bile kabul olunmaz. Mutlaka öldürülür.» demiştir. Iyâz-ın beyânına göre İmâm-ı Ahmed b. Hanbel-in de mezhebi budur. Bu kavil birçok ashab ve tabiinden rivâyet olunmuştur. «Fetevây-ı Suğra» adlı eserinde: «İmâm-ı A-zam-la Muhammed-in kavline göre sihri yapan kimsenin tevbe etmesi istenilmez. İmâm Ebû Yûsuf-a göre tevbe etmesi istenir.» denilmektedir. tevbesi dahi ihtilaflıdır. Sad-in bir rivâyetine göre Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e gelen iki zât Cebrail ile Mikâil (aleyhisselâm)-dır. Baş ucunda duran Cebrail ayak ucunda duran Mikâil-dir. Bu geliş bazılarına göre uykuda olmuştur. Uyur uyanık bir halde iken geldiğini söyleyenler de vardır. Medine-de Benî Züreyk kabilesinin bahçesinde bulunan bir kuyudur. Hadîs-i şerif büyük zararın karşısında küçük yararın terk edileceğine delildir. Ki bu mesele İslâm-ın en mühim kaidelerinden biridir.