6-) Ebû-d-Derdâ- hadîsini Taberânî «Mu-cem-i Kebîr» inde rivâyet etmiştir. Mezkûr hadîsde Resûl-ü Zîşân (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimiz; teâlâ gecenin geri kalan üçte bir saatlerinin sonunda nüzul eder ve ilk saatde kendinden başka kimsenin bakmadığı kitaba bakar ve dilediğini siler dilediğini bırakır; ikinci saatde cennet-i adn-e bakar. Bu cennet onun sakin olduğu cennetdir. Orada Peygamberlerle şehidlerden ve sıddîklardan mâada onunla beraber kimse yokdur. Yine orada kimsenin görmediği ve insan kalbinden geçmeyen şeyler vardır. Nihayet gecenin son saatinde hübût eyler de benden af dileyen istiğfarcı yok mu ki onu affedeyim! Benden hacet dileyen kimse yokmu ki dileğini vereyim! Bana duâ eden yokmu ki duasını kabul eyleyeyim! der. Bu fecre kadar (böyle) devam eder...» buyurulmuşdur. Fakat Taberânî: «Bu hadîs münkerdir.» demişdir.