14-) Bu söz bir kimsenin kendine ekmekle suyu haram etmesi ka-bîlindendir. Binâenaleyh lağvdir; hiç bir hüküm îcabetmez. Mesrûk Şa-bî ve Mâlikîler-den Ebû Seleme ile Esbağ’ın kavilleri de budur. bu kaviller sözün hurre olan zevceye söylendiğine göredir. Bir adam cariyesine: «Sen bana haramsın» derse İmâm Şafiî niyetine göre hüküm verileceğine kail olmuş; ve: «Âzâd maksadı ile söylerse câriye âzâd olur; cariyeyi kendine haram etmek isterse yemîn keffâreti vermesi lâzım gelir; fakat sözü yemîn sayılmaz. Hiç bir şey niyet etmezse sahîh kavle göre yine yemîn keffâreti vermek îcâb eder.» demiştir. Mâlik-e göre câriye hakkında- bu söz lağvdır; hiç bir şey icâbetmez. Iyâz-iri beyanına göre umumiyetle ulemâ mücerret kendine haram etmekle yemîn keffâreti lâzım geldiğine kaildirler. A-zam: «Câriye olsun yemek veya başka bir şey olsun erkeğin kendine haram ettiği şey haram olur. Sözünden dönmedikçe buna bir hüküm terettüb etmezse de döndüğü vakit yemîn keffâreti vermesi îcâbeder.» demiştir. Şâfiîler ve diğer birçok ulemâ karısı ile cariyesinden başka bir şeyi kendine haram eden kimseyi bir şey lâzım gelmediğine bu sözün lağv olacağına kaildirler. Bu bâbda ümmül veled olan cariyeler de diğerleri gibidir.