102-) Bana Ebû Hayseme Züheyr b. Harb rivâyet etti ki): Bbe Vekî- Kehmes-den o da Abdullah b. Büreyde-den o da Yahya b. Ya-mer-den naklen rivâyet etti. H. bize Ubeydullah b. Muâz el-Anberî rivâyet etti. Bu hadis onundur. ki): Bize babam rivâyet etti. ki): Bize Kehmes İbn Büreyde-den o da Yahya b. Yâmer-den naklen rivâyet eyledi. Yahya şöyle demiş: kader hakkında ilk söz eden Ma-bed el-Cühenı olmuştu. Bir ara ben ve Humeyd b. Abdirrahman el-Himyeri hacc —yahud Umre — yapmak üzere yola çıktık. Ve (kendi aramızda): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ashabından bir kimseye rastlasak da şu heriflerin kader hakkında söylediklerini ona sorsak dedik. Az sonra mescide girmekte olan Abdullah b. Ömer b. el-Hattab-a tesadüf ettik. Ben ve arkadaşım birimiz sağından birimiz solundan olmak üzere hemen etrafını çevirdik. Ben arkadaşımın sözü bana havele edeceğini anlayarak: Ebâ Abdirrahman! Bizim taraflarda bir takım insanlar türedi. Bunlar Kur-anı okuyor ve ilmi araştırıyorlar.» dedim. (Râvi diyor ki): Yahya bu adamların hâllerini kader diye bir şey tanımadıklarını hâdisât Allah-ın hiç bir takdir ve malûmatı olmaksızın yeni yeni husule gelir iddiasında bulunduklarım anlattı. Abdullah (radıyallahü anh) şunları söyledi. O halde sen onlarla görüştüğün zaman kendilerine hemen haber ver ki ben onlardan beriyim. Onlarda benden beridirler. Abdullah b. Ömer-in kendisine yemin ettiği Allaha and olsun ki onlardan birinin Uhud dağı kadar altım olsa da onu infak etse kadere inanmadıkça Allah onun infakını kabul eylemez. Abdullah (radıyallahü anh) sonra şöyle devam etti: babam Ömerü-bnü-l-hattâb rivâyet etti. ki: Bir gün Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yanında bulunduğumuz bir sırada anîden yanımıza elbisesi bembeyaz saçı simsiyah bizât çıkageldi. Üzerinde yolculuk eseri görülmüyor; bizden de kendisini kimse tanımıyordu. Doğru Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yanına oturdu; ve dizlerini onun dizlerine dayadı. Ellerini de uylukları üzerine koydu. Ve: Muhammed! Bana İslâmın ne olduğunu haber ver!» dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Allah-dan başka ilâh olmadığına Muhammed-in de Allah-ın Resûlü olduğuna şehâdet etmen; namazı dosdoğru kılman zekâtı vermen Ramazan orucunu tutman ve yol (külfetleri) cihetine gücün yeterse Beyt-i hacc etmendir.» buyurdu. O zât: söyledin.» dedi. Babam dedi ki: buna hayret ettik. (Zira) hem soruyor hem de tasdik ediyordu. imandan haber ver!» dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Allah-ın Meleklerine kitablarına Peygamberlerine ve âhiret gününe inanman bir de kadere; hayrına şerrine inanmandır.» buyurdu. zât (yine): söyledin.» dedi. (Bu sefer): ihsandan haber ver!» dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Onu görüyormuşsun gibi ibâdet etmendir. Çünkü her ne kadar sen Onu görmüyorsan da O seni muhakkak görür.» buyurdu. zât: kıyâmetten haber ver!» dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): mes-elede sorulan sorandan daha âlim değildir.» buyurdular. halde bana onun alâmetlerinden bari haber ver!» dedi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): kendi sahibesini doğurması ve yalın ayak çıplak yoksul koyun çobanlarının bina yapmakta birbirleriyle yanş ettiklerini görmendîr.» buyurdu. Babam dedi ki: Bundan sonra o zât gitti. Ben hayli bir müddet (bekledim) durdum. Nihayet Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bana: "Ömer! O sual soran zâtın kim olduğunu biliyor musun?» dedi. . ve Resûlü bilir." dedim. o Cibrîl-di. Sîze dininizi öğretmeğe gelmiş.» buyurdular.