132-) Bize Ümeyyetü-bnü Bistâm el-Ayşî rivâyet etti. ki): Bize Yezid b. Zürey- rivâyet etti. ki): Bize Ravh —ki İbni’l-Kâsım-dir — İsmail b. Ümeyye-den o da Yahya b. Abdillâh b. Sayfi-den o da Ebû Ma-bed-den o da İbn Abbâs-dan naklen rivâyet etti ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Muâz-ı Yemen-e gönderirken sen ehl-i kitâb bir kavme gidiyorsun. Şu halde onları ilk da-vet edeceğin şey Allah azze ve celeye ibâdet olsun. Allah-ı tanıdıkları vakit onlara haber ver ki Allah kendilene günleriyle gecelerinde beş vakit namaz farz kılmıştır. Bunu yaparlarsa onlara haber ver ki Allah kendilerine zenginlerinden alınıp fakirlerine verilecek bir zekât farz kılmıştır. Buna da itaat ederlerse onu kendilerinden al. Ama mallarının en iyilerini almaktan sakın.» buyurmuş: alınıp...» ifadesiyle zekâtın icâbında zorla alınacağına istidlal olunur. Bu cihet ittifakı ise de sahibinin rızası olmadığr halde zorla malından alınan zekâtın hakikaten zekât yerine geçerek sahibinin zimmetinden sakıt olup olmayacağı ihtilaflıdır.