148-) Bize Sehl b. Osman ile Ebû Küreyb Muhammed b. el-Alâ- ikisi birden Ebû Muâviye-den rivâyet ettiler. Ebû Küreyb dedi ki: Bize Ebû Muâviye A-meş-den o da Ebû Sâlih-den o da Ebû Hüreyre-den yahud Ebû Said-den — burada A-meş şekketmiştir — naklen rivâyet etti. Ebû Hüreyre yahud Ebû Said Şöyle dedi: Tebük gazası vuku- bulduğu zaman halka şiddetli açlık isabet etti. Yâ Resûlallah! Bize izin versen de su taşıdığımız develerimizi boğazlasak ve onları hem yesek hem yağlarını kullansaka! dediler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Öyle yapın! buyurdu. Derken Ömer geldi. Ve: Yâ Resûlallah! Bu işi yaparsan binilecek hayvan azalır; öyle yapacağına bu zevatı yiyeceklerinin fazlasını getirmeğe da-vet et. Sonra onlar için o yiyeceklere bereket ihsan buyurmasını Allah-dan niyaz eyle ola ki Allah onlarda bereket halk eyleye dedi. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): (Haklısın)» buyurdu. Ve hemen-deriden bir yaygı getirerek onu yaydı. Sonra herkesin yiyeceğinden fazlasını getirmesini istedi. Râvi diyor ki: Artık kimisi bir avuç mısır kimisi bir avuç hurma öteki bir çacık bir şey getirmeye başladı. Nihayet bunlardan deri yaygının üzerifl-de az bir şey toplandı Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-de bu toplanan şey üzerine bereket duasında bulundu. Sonra: Kaplarınıza (bundan) alın buyurdu. Halk derhal kaplarına (yiyecek) aldılar. O derecede ki asker arasında doldurmadık bir tek kap bırakmadılar. Müteakiben doyuncaya kadar yediler. Bir hayli yiyecek de arttı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): buyurdular. başka ilâh olmadığına ve kendimin Resûlüllah olduğuma şehâdet ederim. Eğer bir kul şüphe etmemek şartıyla Allah-a bu iki şehâdetle kavuşursa cennet (e girmek) ten men- olunmaz.» buyurdular. Şam ile Medine arasında yarı yolda bulunan bir şehirdir. Medine-den on dört konak uzaktadır. rivâyete göre Tebük gazasına Yahûdilerden bir cemaat sebeb olmuştur. Bunlar Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e gelerek: Ebe-l-Kâsım eğer peygamberlik iddiasında doğruyu söylüyorsan hemen Şam-a git çünkü Şam peygamberler ve mahşer diyarıdır.» demişler; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) de buna inanarak ordusu ile yola çıkmıştı. Maksadı yalnız Şam-a gitmekti. Fakat Tebük-e vardığı zaman Teâla Hazretleri: daha seni bu yerden çıkarmak için İ2-âc edeceklerdi..." kerimesini indirdi ve Yahûdilerin su-i kasd yapmak istedikleri anlaşıldı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Medine-ye döndü. O sene Hicâz-da müdhiş bir sıcak ve açlık vardı. Diğer bir rivâyete göre bu gazaya sebeb: Bizanslıların büyük bir ordu ile müslümanlarm üzerine hareket halinde oldukları şâyiasıdır. Bu haberin tahkikine imkân bulunamadığı için Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) derhal hazırlanarak yola çıkmıştı. cümlesinin asıl ma-nası: Resûlallah! Bize izin versen de su taşıdığımız develerimizi boğazlasak ve onları hem yesek hem yağlansak a» demektir. Ancak buradaki yağlanma ta-birinden maksad araplarca ma-ruf olan yağlanma değil iç yağlarından istifade etmektir. Nâdıha-nın cem-idir. Üzerine su yüklenen dişi devedir. Erkeğine nâdıh derler. izin verirsen» «Müsaade buyurursan» gibi sözler büyüklere karşı gösterilecek en güzel terbiye ve nezâket örnekleridir. Büyüklere emir sîgası kullanarak: «Şunu yap» dememelidir. yapılan yaygı ma-nasına. gelen nita- kelimesi: nata- nat- ve nif şekillerinde de okunabilir.