170-) Bize Ebu-t-Tâhir Ahmed b. Amr b. Abdillâh b. Amr b. Şerh el-Mısri rivâyet etti. ki): Bize İbn Vehb Ami b. el-Hâris’den o da Yezid b. Ebi Habib-den o da Ebû-l-Hayr-dan naklen haber verdiğine göre Ebû’l-Hayr Abdullah b. Amr b. Âs-i şöyle derken işitmiş: Bir adam Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e: Müslümanların hangisi daha hayırlıdır? diye sordu. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem); ve dilinden müslümanların emin olduğu kimsedir.» buyurdular. hadîsi biraz ziyâde ile Buhârî Ebû Dâvûd Nesai İbn Hibban ve Hâkim tahric etmişlerdir. (el)’den murad hakiki el de ma-nevi el de olabilir. Bir kimsenin malım haksız yere istilâ etmek onu ma-nen elinde bulundurmakdır. Hadîs-î şerif: en hayırlısı bir müslümana sözle ve fiille eziyet vermeyen kimsedir.» ma-nasınadır. Elin zikredilmesi ekseri işler onunla görüldüğündendir. murad da kâmil müslümandır. Yoksa bu sıfatta olmayan kimse müslümanlıktan çıkar demek değildir. Araplar: Zeyddir; mal devedir.» derler. Bundan maksadları: alim Zeyddir; makbul mal devedir.» demektir. Yani cümlede hasır değil tafdil vardır. hadîs dahi cevami-u-l-Kelimdendir. El ile dilin hassaten zikredilmeleri çok kullanıldıkları içindir.