177-) Bana Züheyr b. Harb rivâyet etti. ki: Bize İsmail b. Uleyye rivâyet eyledi. H. Şeybân b. Ebî Şeybe dahi rivâyet etti. ki): Bize Ab-dülvâris rivâyet etti. Her ikisi Abdülâzizden o da Enes-den naklen rivâyet ettiler. Enes şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): bir kul — Abdülvârisin hadîsinde; bir adam — ben kendisine ehlinden malından ve bütün insanlardan daha sevgili olmadıkça (Kâmil) iman etmiş sayılamaz.» buyurdular. hadîsi bir parça lâfız değişikliği ile Buhârî ve Nesâî dâhi tahric etmişlerdir. Rivâyetlerin bazısında Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sözüne yemin ile başladığı görülüyor. Bundan maksad sözü te-kid-dir. Mühim bir meselede yemin caizdir. etmiş sayılmaz» ifadesinden murad: imansız kalır demek değil iman-ı kâmille iman etmiş olmaz demektir. Bu hadîsden muradın Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) uğurunda can vermek olduğu söylenir. İbn Battal Ebû-z-Zinâd-ın şunları söylediğini kaydeder: hadîs Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e verilen cevami-u-l-keli-mdendir. Çünkü mahabbet üç kısımdır.