249-) Bize Ebû Bekir İbn Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Veki- ile Ebû Muâviye A-mesden rivâyet ettiler. H. Yahya b. Yahya dahi rivâyet etti. Bu lâfız onundur. ki): Bize Ebû Muâviye A-meş-den o da Adiy b. Sâbit-den o da Zırr-den naklen haber verdi. Zirr ki: Aliy şunları söyledi: yaran ve insanı yaratan Allâha yemin ederim ki beni raü--mimjen başkasının sevmemesi ve munâfıkdan başkasının bana buğzetme-mesi ûmmî olan Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in bana kat-i bir ahdu peymamdır.» yaratmaktan murad ondan nebat çıkararak büyütmektir. însan demektir. Nefis ma-nasına olduğunu söyleyenler de vardır. Ezheri nesemenin nefis ma-nasına geldiğini ve can taşıyan her hayvana neşeme denildiğini hikâye eder. okuma yazma bilmeyen demektir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ümmî idiler. Onun bu hâli Peygamberliğine delâlet eden en büyük mucizelerinden biridir. Aliyü-bnü Ebî Tâlib (radıyallahü anh)’ın Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e ne derece yakın akraba hatta onun damadı olduğunu İslâmiyet uğurunda gösterdiği yararlıkları ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in kendisini son derece severek takdir ettiğini bilen bir kimsenin onu bundan dolayı sevmesi imân ve İslâmının sıdkı-na delâlet eder. Yine bu sebepten ona buğzeden şüphesiz münafık olur. Diğer ashâb-ı kirâmı sevmenin veya onlara buğzetmenin hükmü de budur.