337-) Bana Muhammed b. Hatim b. Meymun ile İbrahim b. Dî-nâr rivâyet ettiler. Lâfız İbrahim-indir. Dedilerki bize Haccâc —ki İbn-i Muhammed-dir — İbn-i Cüreyc-ten rivâyet etti. ki: Bana Ya-lâ b. Müslim haber verdi. Ki Sa-id b. Cübeyr-i İbn Abbâs-tan rivâyeten anlatırken işittiğine göre müşriklerden bir takım kimseler insan öldürmüşler ve bunda çok ileri gitmişler. Zina etmişler. Bunda da çok ileri gitmişler. Sonra Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem)’e gelerek; hakikaten senin söylediğin ve kendisine ciaved ettiğin din pek güzel Bize yaptıklarımıza keffaret olacak bir şey haber verirsen (müslüman oluruz) demişler. Bunun üzerine şu âyet-i kerîme nâzil olmuş: ki Allahla birlikte başka bir ilâha duâ etmezler Allahın haram kıldığı canı tuksız yere öldürmezler zina da etmezler... Her kim bunları yaparsa ağır cezaya uğrar.» (El-Furkan: 68) Bir de şu âyet nâzil olmuş: «De ki ey nefislerine îsraf eden kullarım Allahın rahmetinden ümidinizi kesmeyin...» (Zümer: 53) yaptıklarımıza kaffaret olacak bir şey haber verirsen...» İfadesi bir şart cümlesi olup cevabı mahzuftur. Yani; bize haber verirsen bizde müslüman oluruz demektir. İbareden cevap cümlesinin hazfedilmesine arapçada ve Kur-ân-ı Kerîm-de çok tesadüf edilir. Bazılarına göre azap dernektir. Bazıları cehennemde bir vadi olduğunu söylemiş diğerleri cehennemde bir kuyu olduğunu beyan etmiştir. Günahın cezasıdır» diyenlerde olmuştur. zikri geçen ikinci âyet Kur-ân-i Kerîm-in en ümidbahş âyeti olduğu bildirilmektedir. Bu âyet müşriklerin Rasulü Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem)-den yaptıklarına keffaret olup olmadığını sordukları zaman nâzil olduğuna göre müsliman olduktan sonra eski günahlarının affedileceğine işaret etmekledir.