478-) Bize bu hadisi Muhammed b. el-Müsenna ile İbn Beşşâr da rivâyet ettiler dediler ki: Bize Muhammed b. Ca-fer rivâyet etti. ki): Bize Şu-be Ebû Mesleme-den rivâyet etti. ki: Ebû Nadra-yi Ebû Saîd-i Hudri-den o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-den naklen «sel kalıntıları» na kadar bu hadisin mislini rivâyet ederken dinledim. Sonunu zikretmedi. hadisi Buhârî «Kitabu’l-iman» ve «Kitabu-r-Rukak» da rivâyet etmiştir. Hadisi Nesâî dahi tahriç etmiştir. şerif bütün rivâyetleri ile cehennemdeki mü-minlere şefaat edileceğine delâlet etmektedir. Bu hususta Kâdî İyâz şunları söyler: «Ehl-i sünnetin mezhebine göre şefaat aklen ve naklen caizdir. Teâlâ Hazretlerinin. gün rahman olan Allah-ın izin verdiklerinden başka hiç bir kimseye şefaat fayda vermez.» âyet-i kerimesi- ile emsali âyetler ve mecmu-u tevatüre varan sahih hadisler buna delildir. Ehl-i sünnetin selef ve halef ülemâsıda şefaatin caiz olduğuna ittifak etmişlerdir. Buna yalniz Haricilerle bazı Mutezileler itiraz etmişlerdir. Onların mezhebine göre âsi mü-minler cehennemde ebedi kalacaklardır. Delilleri: şefaatçilerin şefaati fayda vermiyecekîir.» ve için (o gün) ne bir dost vardır ne de sözü dinlenir bir şefaatçi.» âyet-i kerimeleridir. Fakat bu âyetler kafirler hakkındadır. Şefaat hadisi dahi; «Derecelerin arttırılması» hakkındadır diye te-vil ederlerse de bu tevil dahi bâtıldır. Bizzat sadedinde bulunduğumuz hadislerin lâfızları onların mezhebinin butlanı hakkında sarih delildirler.