481-) Bize Ebû Bekir b. Ebî Şeybe rivâyet etti ki) bize Af fan b. Müslim rivâyet etti ki): Bize Hâmmâd b. Seleme rivâyet etti ki): Bize Sabit Enes-den o da İbn Mes-ud-dan naklen rivâyet etti ki Resulullâh (sallallahü aleyhi ve sellem): gireceklerin en sonuncusu bir adamdır. Bu zat kâh yürüyecek kâh yüzü üstü düşecek. Bazan da yüzünü ateş çalacak. Ateşi geçtiği zaman ona bakacak: Beni senden kurtaran Allah ne mübarektir. Yemin olsun ki; Allah gelmiş ve geçmişlerden hiç bir kimseye vermediğini bana ihsan etti diyecek. Bunun üzerine ona bir ağaç gösterilecek (o zat): Yarabbi! Beni şu ağaca yaklaştır da gölgesiyle (bir parça) gölgeleneyim ve suyundan içeyim diyecek. Allah (azze ve celle) hazretleri de: «Ey Âdemoğlu! Bilirim bunu sana verirsem benden başkasını da istersin » diyecek. O zat: «Hayır (istemem) Yarabbi!» diyecek ve bundan başka bir şey istemiveceğine Allah-a söz verecek. Rabbi de onu mazur görecek. Çünkü o zat sabredemiyeceği bir şeyi görmüş olacaktır. Binaenaleyh onu ağaca yaklaştıracak o da ağacın gölgesi ile gölgelenecek onun suyundan içecek. Sonra kendisine birinciden daha güzel bir ağaç gösterilecek. O zat yine: «Yarabbi! Beni şu ağaca yaklaştır da onun suyundan içeyim gölgesiyle gölgeleneyim bundan başka senden bir şey istemem diyecek. (Teâlâ hazretleri): «Ey Âdemoğlu! Sen verdiğimden başka bir şey istemiyeceğine söz vermedin miydi? Seni bu ağaca yaklaştırsam başkasını da istersin » diyecek. Kul (yine) başkasını istemiyeceğine söz verecek. Rabbi de onu mazur görecek. Çünkü o adamcağız sabredemiyeceği bir şey görmüştür. Binaenaleyh onu o ağaca da yaklaştıracak. Onun gölgesinde de gölgelenip suyundan içecek. Sonra cennet kapısının yanında ona evvelkilerden daha güzel bir ağaç gösterilecek kul (bu sefer dahi): «Ya Rabbi! Beni şu ağaca yaklaştır da gölgesi ile gölgeleneyim suyundan da içeyim (emin ol) bundan başka senden bir şey istemem diyecek. (Allah-u Azimüşşan yine): «Ey Âdemoğlu! Başkasını istemiyeceğine sen bana söz vermemiş miydin?» diyecek. Kul: «Evet Yarabbi! (vermiştim.) Ama bu (son olsun.) Senden başkasını istemem » diyecek. Rabbi onu yine mazur görecek. Çünkü o zat sabredemiyeceği bir şey görmüştür onun için kendisini ağaca yaklaştıracak. Allah onu ağaca yaklaştırınca (bu sefer) cennetliklerin seslerini işiterek: «Yarabbi! Beni buraya koy» diye (niyaz ede) cek. (Teâlâ hazretleri): «Ey âdemoğlu! Acep senin benden dileklerini ne keser? Acaba dünyayı ve onunla birlikte bir mislini de sana versem razı olur musun?» diyecek. O zat (buna): «Yarabbi! Rabbülâlemin olduğun halde benimle alay mı ediyorsun?» mukabelesinde bulunacak.» üzerine İbn Mes-ud gülmüş ve: «Niye güldüğümü sorsamza!» demiş (Yakındakiler): «Niye gülüyorsun?» demişler. (O zaman) İbn Mes-ud şunları söylemiş: «Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) böyle gülmüş de Ashab: «Niye gülüyorsun ya Resûlüllah?» demişlerdi O da: «Bu zat: Sen Rabbülâlemin olduğun halde benimle alay mı ediyorsun? dediği zaman Rabbülâleminin dıhk-ine gülüyorum.» (Ona): «Ben seninle alay etmiyorum lâkin ben dilediğimi yapmaya kadirim buyuracak » dedi.