505-) Bize Ebû Küreyb Muhammed b. El-Alâ-da rivâyet etti. (Dedi kr): Bize Muâviye b. Hişâm Süfyan-dan o da Muhtar b. Fulfül-den o da Enes b. Malik-ten naklen rivâyet etti. Enes şöyle dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gününde peygamberlerin en çok tabiî bulunanı ben olacağım; Cennetin kapısını ilk çalan da ben olacağım» buyurdular. önceki rivâyetlerden Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-in ümmeti son nefsine kadar sırattan geçmedikçe oradan ayrılmayacağı anlaşılmıştı. Burada ise; cennetin kapısını ilk defa onun çalacağı bildiriliyor. İlk nazarda bu rivâyetler arasında muaraza olduğu göze çarpıyor-sada hakikatta hiç bir muaraza ve münâfât yoktur. Çünkü peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in mahşer yerinden herkesten sonra ayrılarak cennet kapısına herkesten Önce varması imkansız değildir. Zaten o gelinceye kadar cennetliklerin cennete girmesine müsade edilmiyecektir. Nitekim bir rivâyette cennetin kapıcısının Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e hitaben: önce hiç bir kimseye cennet kapılarını açmamaya me-mur oldum diyecek» buyurulmasıda buna delâlet etmektedir. yarısını Ümmet-i Muhammedi yenin teşkil edeceği az aşağıda gelecek hadis-i şeriflerden anlaşılmaktadır. Ümmetin çokluğu ise; Peygamberinin efdal olduğuna delildir. Onun içindirki; Aliyyûl Kaarî; «Bu hususda Ebû Hanîfe-nin nasibi pek büyüktür ; çünkü ehl-i islamın çoğu ameli hükümlerde ona tabidir. “ dedi