810-) - Bize Muhammed b. Amr b. Abbâd b. Cebele rivâyet etti. ki): Bize Muhammed b. Ebî Adiy rivâyet etti. H. Muhammed b. el-Müsennâ dahi rivâyet etti. ki): Bana Vehb b. Cerir rivâyet etti. Bunların ikiside Şu-be-den O da Kâtade-den bu isnadla bu hadîsin mislini rivâyet ettiler. Ancak Şu-be-nin hadisinde: varını yoğunu sarfederse.» kaydı vardır. «Meni indirmese bile.» dememiştir. Hadîs-i Buhârî «Katâbü-l - Gusl» de Ebû Dâvûd (202 - 275) Nesâî (215 - 303) ve İbn Mâce (209 - 273) dahi «Kitabü-t Tahâre» de tahrîc etmişlerdir. Şu-be-nin cem-idir Şu-be İbn Esîr-in beyânına göre herşeyin bir kısmı ve parçası demektir. Hadîsin bir rivâyetinde şu-ab yerine «Eş-ub» denilmiştir. Eş-ub toplanmak manasına gelen şâabın cem-idir. dört Şu-beden ne kastedildiği ulemâ arasında ihtilaflıdır. Bazılarına göre bunlar ellerle ayaklardır. Bir takımları ayaklarla uyluklar olduğunu söylemişlerdir. Kâadi İyâz (476-544)-a göre bundan murad kadının dört tarafı yani kollariyle bacaklarıdır. En akla yakın mânâ ellerle ayaklar yahut ayaklarla uyluklar olmasıdır. Bununla kinaye suretiyle cima- kastedilmiştir. “Sümme içtehede” cümlesini bazıları: kadına var kuvvetini sarfederse.» şeklinde bir takımları da: «Kadını yararsa» mânâsında tefsir etmişlerdir. .