842-) - Bize Yahya b. Yahya rivâyet etti dedi ki Mâlik-e Abdurrahman b. Kâsım-den dinlediğim onunda babasından onunda Âişe-den rivâyet ettiği şu hadisi okudum. Âişe şöyle dedi: Seferlerinin birinde Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte (yola) çıktık. Beydâ- yahut Zatü-l - Ceyş denilen yere vardığımızda gerdanlığım koptu. Onu aramak için Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) o yerde bekledi Cemaat da onunla beraber beklediler. Halbuki su başında olmadıkları gibi yanlarında su da yoktu. Bunun üzerine halk Ebû Bekr-e gelerek: Âişe-nin yaptığını görüyormusun? Hem Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i hemde yanındaki insanları yollarından alıkoydu. Bunlar su başında değiller yanlarında su da yok dediler. Derken Ebû Bekr yanıma geldi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) başını dizime koymuş uyumuştu. Ebû Bekir (bana): hem Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i hem de yanındaki insanları yollarından alıkoydun. Bunlar su başında değiller yanlarında su da yok!» dedi. (Hasılı) Ebû Bekr beni (adamakıllı) azarladı ve Allah-ın dilediği kadar söylendi. Eliyle de böğrüme vurmaya başladı. Kıpırdamama ancak Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in dizimde bulunması mâni oluyordu. Böylece Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) uyudu ve susuz olarak sabahladı. Bunun üzerine Allahü teâla teyemmüm âyetini indirdi ve Ashâb teyemmüm ettiler. Nakîblerden biri olan Üseyd b. Hudayr. Bu sizin ilk bereketiniz değildir Ey Ebû Bekr hanedanı! dedi. «Âişe ki: üzerinde bulunduğum deveyi kaldırdık gerdanlığı da altında bulduk.