867-) Bana Ubeydullah b. Ömer el-Kavârîrî dahi rivâyet etti. ki): Bize Abdülvâris b. Saîd ile Abdülvehhâb b. Abdilmecîd rivâyet ettiler. Dediler ki: Bize Eyyûb Ebû Kılâbe-den o da Enes-den naklen rivâyet etti. Enes; ezanı çift ikâmeti tek (Lâfızlarla) okuması emrolundu» demiş. hadisi bütün Kütüb-ü Sitte sahihleri az lâfız değişikliği ile tahrîc etmişlerdir. İbadet zamanlarında hıristiyanlann çaldığı çandır. Yahûdiler bu iş için borazan mânâsına gelen bûk veya şebûr çalar mecûsiler de ateş yakarlarmış. Ashâb-ı Kirâm-ın halkın tanıdıkları birşeyle namaz vaktini bildirmekden muradları Namaz vaktini bildiren bir alâmet tayin et-mekdir. Bazıları bu alâmetin namaz vakti geldiğinde ateş yakmak diğerleri de çan çalmak ve boru üfürmek gibi şeyler olmasını teklîf etmişlerdir. emrolundu» cümlesinde emrolundu fiili meçhul sîgası ile vârid olmuştur. Emredenin Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yahut başka biri olması ihtimal dahilindedir. Sahâbînin «Emrolundu» demesi Usûl-ü Fıkh ulemâsı arasında ihtilaflıdır. Bazıları bu sîga ile rivâyet edilen hadîsin merfu- bazıları da mevkuf olduğunu söylemişlerdir. Kirmanı ekseri ulemânın mezkûr sîga ile rivâyet edilen hadisi merfu- saydıklarını doğrusunun da bu olduğunu söylemişse de Aynî bu sözün kendi mezhebini takviye için söylenmiş bir söz olduğunu beyan etmiştir. Nevevî dahi Kirmânî-nin yolundan giderek böyle hadîslere mevkuf diyenleri hatâya nisbet etmiş doğrusu böyle hadisler merfu-dur. Çünkü emrolundu fiilinin faili emir ve nehiy sahibi olan Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-dir. Yine bu kabilden olmak üzere Sahâbînin «şöyle emrolunduk şundan nehyolunduk insanlara şu emrolundu» gibi sözleri hep merfû-dur. Sahabinin bu sözleri Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) zamanında söylemesi ile onun vefatından sonra söylemesi arasında fark yoktur» demiştir.