947-) Bize Kuteybetü-bnü Saîd rivâyet etti. ki): Bize Yakûb yani İbn Abdurrahman Süheyl-den o da babasından o da Ebû Hüreyre-den naklen rivâyet etti ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): İmâm dediği vakit arkasında ki de Amin der ve sözü Ehl-i Semânın sözüne tesadüf ederse geçmiş günâhları affolunur.» buyurmuşlar. hadîsi Buhârî «Kitâbül Ezan» in muhtelif yerlerinde Ebû Dâvûd Tirmizî ve Nesâî «Kitâbü-s-Salât» da tahrîc etmişlerdir. bütün rivâyetleri fatihadan sonra cemâatin âmin demelerinin bir rivâyetde rükû-dan doğrulduktan sonra «Rabbena lekel-hamd» demelerinin mendub olduğunu göstermektedir. kelimesi bazılarına göre imâle ile de okunur. Bu kelime «Amin» «Ammin» ve «Ammîn» şekillerinde de okunmuşsa da bunların hepsi şâzz ve merdüttür. Bilhassa şedde ile «Âmmin» okumak dört mezhep ulemâsınca hata sayılmıştır. Hattâ Şâfiîlerden bununla namazın bozulacağını söyliyenler olmuştur. Hanefîlerin «Et-Tecnîs» adlı fıkıh kitabında: «Bir kimse namazında Âmin-i Teşdîd ile okusa namazı bozulur.» denilmiştir. «El-Hidâye» sahibi dahi: Amini teşdîdle okumak fahiş bir hatadır.» diyerek buna işaret etmiştir. Filhakika İmâm Â-zam-a göre Amini şeddeyle okumak namazı bozar tmameyn-e göre bozmaz; çünkü Kur-ân-ı Kerîm-de «Âmmîn» kelimesi vardır. Fetva imameynin "kavline göredir. Âmin kelimesine uyan bir vezin yoktur. Bu kelime vezin itibarı ile Hâbil ve Kâbil gibidir. Onun için bazıları onun a-sıl itibarı ile yabancı bir kelime olduğunu iddia etmiş bir takımları da aslının «Ya Allah istecib düâ ena» olduğunu söylemişlerdir. Ulemâdan bazıları kelimenin kasır-la «Amin» okunmasını kabul etmemiş: «Maruf vec-hi medle Âmîn okumaktır.» demişlerdir. Hazret-i Ebû Hüreyre-den zayıf bir isnadla rivâyet ettiği bir hadîse göre Âmin kelimesi Allah-ın isimlerinden biridir. Tabiinden Hilâl b. Yesâf-dan da böyle bir rivâyet vardır. Fakat Nahiv ulemâsına göre Âmîn ism-i fiîl-dir. Vasıl halinde kolaylık olmak üzere nûnu üstün okunur. mânâsı hakkında bir çok sözler söylenmiş ez cümle: Öyle olsun kabul et ümidimizi haybete (hüsrana) uğratma buna senden başkası kâadir olamaz mânâlarına geldiğini söyleyenler bulunduğu gibi; «Âmin Arş-ı alâ definelerinden bir definedir onun mânâsını Allah-tan başka bilecek yoktur.» diyenler de olmuştur. Kelime medd ve şedde ile okunursa «seni kastederek» mânâsına geleceği Cafer-i Sâdık hazretlerinden rivâyet olunmuştur. Kasır ve şedde ile okunduğu takdirde aslının İbranî veya Süryânî olduğu söylenir. nâm eserde şöyle deniliyor: «Âmînin Kur-ân-dan olmadığına hüâf yoktur. Hattâ onun Kur-ân-dan olduğunu iddia edenin dinden irtidâdına hükmolunmuştur. İmâmın cemaatın yalnız kılanın ve namaz dışında fatiha okuyanın Âmin demesi sünnettir. Fatihadan sonra sûre okunacağı zaman Âmin denilip denilmiyeceği hususunda ulemâ ihtilâf etmişlerdir. Esah olan kavle göre Âmin denilir.» Geçmiş günahların affından maksad küçük günahlardır.