1219-) Bize Muhammed b. Ala- El-Hemdanî Ebû Küreyb rivâyet etti. ki: Size Ebû Muâviye A-meş-den o da İbrahim-den o da Esved ile Alkâme-den naklen rivâyet etti. Demişler ki: Abdullah b. Mes-ûd-u evinde ziyarete gittik. Bize: «Şu arkanızdakiler namaz kıldı mı?» dedi. Hayır! dedik. Öyle ise kalkın namazı kılın! dedi. Ama bize ezan ve ikaameti emretmedi. Biz de onun arkasında namaza durmak için gittik. Hemen bizim ellerimizden tutarak birimizi sağına diğerimizi soluna durdurdu. O rükû- ettiği vakit biz ellerimizi dizlerimizin üzerine koyduk. Fakat o bizim ellerimize vurarak avuçlarını birbiri üzerine kapadı; sonra ellerini uylukları araşma soktu. Namazı bitirince şunları söyledi: «Şu muhakkak ki ileride size bir takım emirler gelecek namazı vaktinden geriye bırakacak ve onu vaktin sonuna sıkıştıracaklar. İşte onların böyle yaptıklarını gördüğünüz vakit siz hemen namazı vaktinde kılın! Onlarla kıldığınız namaz nafile namaz olsun! Üç kişi olursanız namazı beraber kılın! Bundan daha çok olursanız (yine öyle yapın) İçinizden biriniz size İmâm olsun. Biriniz rükû-a vardı mı kollarını uylukları üzerine döşeyerek eğilsin! Avuçlarının da birbiri üzerine kapasın. Gerçekten Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in parmaklarının hareketi halâ gözümün önündedir. Onları görür gibiyim; dedi.»