1232-) Bize Ebû Bekir b. Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Abdullah b. Nûmeyr ile Vekî- rivâyet ettiler. H. ki: Bize İshâk b. İbrahim de rivâyet etti. ki): Bize Îsâ b. Yûnus haber verdi. Bunların hepsi İsmail b. Ebî Hâlid-den bu isnâdla bu hadîsin benzerini rivâyet etmişlerdir. hadîsi Buhâri «Namaz» bahsinin sonlarında ve «Kitâbü-t-Tefsîr» de; Ebû Dâvûd Tirmizî ve Nesâl dahi ayni bahislerde muhtelif râvîlerden tahrîc etmişlerdir. şerif islâm-ın ilk devirlerine âitdir. O zaman mübrem bir ihtiyâcdan dolayı namazda konuşmak caizdi. Sonra: namazlara bahusus orta namaz-a devam edin Allah-a huşu ve tâatla diyan durun." Bakara sûresi âyet 238 âyet-i kerîmesiyle nesh olundu. bu âyetdeki «Kunût»u sükût ma-nâsına almışdır. Binâenaleyh kelimeyi onun söylediği ma-nâya hamletmek evlâ olur. Çünkü vahy-i müşahede eden ashâb-ı kirâm âyetlerin sebeb-i nüzulünü herkesden daha iyi bilirler. Yoksa kunût: Tâat Huşu Namaz Duâ İbâdet ayakda durmak ve ayakda durmayı uzun tutmak gibi bir çok ma-nâlara gelir.