1285-) Bize Hârûn b. Saîd El-Eylî ile Ahmed b. Isâ rivâyet ettiler. Dediler ki: Bize İbn Vehb rivâyet etti. ki): Bana Amr Bü-keyr b. Eşecc-den o da İbn Habbab-dan o da Ebû Saîd-i Hudrî-den naklen haber verdi ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ashabı ile bir-likde bir soğan tarlasına uğranuşlar. içlerinden Bazıları inerek soğandan yemişler. Diğerleri yememişler. (Râvî diyor ki): Müteakiben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yanına gittik. O soğan yemeyenleri çağırdı; diğerlerini ise soğanm kokusu gidinceye kadar yıkına yaklaştırmadı. rivâyetlerin bâzılarını Buhârî «Ezan» bahsinde; bâzılarını Ebû Dâvûd ile Tirmizî-«Et-ime» de; Nesâî «Namaz» ve «Velime» bahislerinde muhtelif râvîlerden tahrîc etmişlerdir. Hazret-i Câbir hadîsini rivâyet ettikden sonra: «Bu bâbda Ömer Ebû Eyyûb Ebû Hüreyre Ebû Saîd Câbir b. Semura Kurra ve İbn Ömer (radıyallahü anhûm) hazerâtindan da rivâyetler olduğunu kaydetmişdir. Aynî bunlardan mâda bu bâbda Huzeyfe Ebü Sâ-lebe Mugîre b. Şu-be Alî Enes ve Abdullah b. Zeyd (radıyallahü anhûm)-dan da rivâyetler bulunduğunu kaydetmiş ve bunların yerlerini birer birer göstermişdir. Şöyle ki: Ömer hadîsini İmâm Müslim ile başkaları Ebû Eyyûb hadîsini Tirmizî; Ebû Hüreyre hadîs-ini Müslim Ebû Saîd hadîs-ini yine Müslim Câbir b. Semura hadîs-ini Tirmizî; Kurra hadîs-ini Bey-hakî; İbn Ömer hadîs-ini Buhârî ile Müslim; Huzeyfe hadîs-ini İbn Hibbân; Ebû Salebe hadîs-ini Taberânî «El-Evsat» da; Mugîra hadîs-ini Tirmizî; Hazret-i Alî hadîs-ini Ebû Nuaym «El- Hılye»-de; hadîs-ini Buhârî ve başkaları; Abdullah b. Zeyd hadîs-ini de Taberânî tahrîc etmişlerdir. ki bu hadîslerde sarımsağa «şecere» nâmı verilmişdir. Şecerenin türkçe karşılığı ağaçdır. Fakat araplar sakı bulunan her ne-bât-a şecere; kökeni bulunan nebât-a da «necim» derler. Bazıları yere kök salan ve üzeri kesildiği hâlde yeniden filiz süren şeye şecer denildiğini; böyle olmayan nebatata ise necim adı verildiğini söylerler. Sebzevatın umûmuna araplar «baki» ve «bukûl» derler. umûmundan anlaşılıyor ki sarımsak ve soğan gibi kerih kokusu olan sebzelerden birini yedikden sonra mescide ve o hükümde olan başka bir yere gitmek mekrûhdur. Bazıları pırasanın hadîsde zikre-dilmediğini onu yemenin soğana kıyâs suretiyle mekruh olduğunu söy-lemişlersede bu iddia doğru değildir. Bâbımız hadîslerinin bâzı rivâyetlerinde pırasa da zikredilmişdir. Zâten zikredilmese bile maksad insanlara ve meleklere eziyet veren bütün kerîh kokulu sebzelerdir. Binaenaleyh zikredilmediği hâlde turp dahi hükümde dâhildir.