1496-) Bize bu hadîsi Ebû Kûreyb de rivâyet etti. ki): Bize Süveyd b. Amr El - Kelbî Hammâd b. Seleme-den o da Seyyâl» b. Selâme EbûT - Minhâl-den naklen rivâyet etti. ki: Ben Ebû Ber-zete-l - Eslemî-yİ şöyle derken işittim: «Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yatsıyı gecenin üçte birine kadar te-hîr ederdi. Yatsıdan önce uykuyu ve ondan sonra konuşmayı sevmezdi. Sabah namazında yüzle altmış arası âyet okurdu. Namazdan biri birimizin yüzünü tanıyacak kadar aydınlık olduğu zaman çıkardı.» hadîsi Buhârî «Mevâkîtü-s - Salât» ve «Ezan» bahislerinde; Dâvûd Nesâî ve İbn Mâce dahi «Namaz» bahsinde muhtelif râvîlerden tahrîc etmişlerdir. (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yatsıdan önce uyumayı niçin sevmediğini ulemâ şöyle îzâh etmişlerdir: Çünkü yatsı namazından Önce uyuyan kimse uykuya iyice dalarak yatsının vaktini yahut efdal ve muhtar olan vaktini kaçırabilir. Bir de buna müsâde edilirse cemâat tesâhûl göstermeye başlar; neticede toptan yatsıyı kılmadan sabahlayabilirler. namazından sonra konuşmayı sevmemesi ise uykusuz kalmaya sebeb olacağı içindir. Zîra yatsıdan sonra oturup konuşan kimselerin yattıkları zaman uykuya dalarak gece namazı veya zikir için yahut sabah nmazı için kalkmamalarından korkulur. Bir de geceleyin çok oturmak gündüz vazifeleri hususunda tenbellik göstermeye sebep olur. sonra konuşulması mekruh olan şeyler faydası olmayan lâkırdılardır. Faydalı ve hayırlı şeyler konuşmakda hiç bir kerahet yokdur. Ders müzâkere etmek sülehâya dâir hikâyeler söylemek misafire hoşbeşde bulunmak çoluğu çocuğu ile muhabbet etmek dargınları barıştırmak vb. gibi şeyler hep hayıra müteveccih olduklarından onlar hakkında konuşmak mekruh değildir. önce uykuyu Hazret-i Ömer ile oğlu Abdullah İbni Abbâs (radıyallahü anhûm) ve daha birçok ashâb-ı kirâm kerîh görmüşlerdir İmâm Mâlik ile Şâfiîler-in mezhebi de budur. Mes-ûd (radıyallahü anh) ile Küfe ulemâsına göre yatsıdan Önce uyumakda bir beis yokdur. Tahâvî: «Buna yanında uyandıracak kimse bulunmak şartı ile ruhsat verilir.» demişdir. İbn Ömer (radıyallahü anh)-dan dahi böyle bir rivâyet nakledilmişdir. namazında altmış-dan yüz-e kadar âyet okurdu.» cümlesini Seyyar b. Selâme-den yalnız Şu-be rivâyet etmişdir. (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sabah namazında yirmidokuz âyetden ibaret olan Tekvîr sûresini kırkbeş âyetden ibaret bulunan Kaaf sûresini yüzotuziki âyeti ihtiva eden Saaffaat sûresini altmış âyetlik Ruum sûresini doksansekiz âyetlik Hac sûresini okuduğu rivâyet olunduğu gibi Kur-ân-ı Kerîm-in en kısa iki sûresi ile sabah namazı kıldırdığı da rivâyet edilmişdir. Bu ihtilâfların sebebi ahvâl ve zamanın değişmesine göre hareket etmesidir. «El-Evsat» nâm eserinde sahîh bir senedle Enes (radıyallahü anh)-dan tahrîc ettiği bir hadîsde; «Bize Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) sabah namazını Kur-ân-ı Kerİmdin en kısa iki sûresi ile kıldırdı ve: ancak anne çocuğuna bakacak zaman bulsun diye acele ettim;» buyurdular. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir çocuk sesi işitmiş-di.» denilmişdir. Dâvûd-un sahîh bir senedle ve Muâz b. Abdillâh tarîki ile Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den rivâyet ettiği bir hadîsde Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in sabah namazının her iki rek-âtında «İzâ zülzilet» sûresini okuduğu bildiriliyor. muhtelif uzunlukdakisûreleri ashâb-ı kirâm ile tabiîn hazerâtı da okumuşlardır. Battal: «Selefin zikrettiğimiz ihtilâfları gösteriyor ki onlar Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimizden uzun ve kısa okumanın mubah olduğunu ve bu husûsda bir had bulunmadığını anlamışlardır.» diyor.