1518-) Bize Kuteybetü-bnü Said ile İshâk b. İbrahim Süveyd b. Saîd ve Ya-kûb ed-Devrakı hep birden Mervân el-Fezârî-den rivâyet ettiler. Kuteybe dedi ki: Bize Fezâri Ubeydullah b. Esamm-dan rivâyet etti. ki: Bize Yezîd b. Esamm Ebû Hüreyre-den rivâyet etti. Şöyle dedi: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e âmâ bir zât geldi ve: Ya Resûlallah! Gerçekden beni mescide götürecek yedekçim yok; diyerek Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-den evinde kılmak için ruhsat istedi. O da kendisine ruhsat verdi. Â-mâ dönüp gittikten sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onu çağırarak: namaz için okunan ezanı işitmiyor musun?» diye sordu Ama: Evet! cevâbını verince ise ezana icabet et!» buyurdular. zikri geçen âmâ-dan murâd Abdullah İbn Ümmü-Mektûm-dur. Nitekim Ebû Dâvûd ile Dâre Kut-n î-nin rivâyetlerinde sarahaten beyân edilmişdir. hadîsi Ebû Dâvûd İmâm Ahmed b. Hanbel Taberânî ve daha bir çok hadîs İmâmları tahrîc etmişlerdir. Taberânî-nin «El-Evsat»ında Bezzâr-dan naklettiği hadîsde: Ümmi Mektûm Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e hâlinden şikâyette bulunarak yatsı ile sabah namazlarında kendisine ruhsat vermesini istirham etti ve: Yâ Resûlallah! Seninle aramızda bir hurmalık var; dedi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): işitiyor musun?» diye sordu; İbn Ümmi Mektûm: Evet; cevâbını verdi. Bu suâl ve cevâp bir veya iki defa tekerrür etti. Ama Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona ruhsat vermedi.» denilmektedir. bâzılarında Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) cemaata devam etmeyenlerin evlerini tepelerine cayır cayır yakmak istediğini bildirdiği zaman Abdullah İbn Ümmi Mektûm-un: «Yâ Resûlallah Medine-nin zehirli haşerâtı ile yırtıcıları çok...» diyerek özür dilediği; diğer bâzılarında her vakit kendisini mescide götürecek bir kimse bulamadığını söyleyerek bu namazları evimde kılmam câizmidir? diye sorduğu; Lâkin kendisine ruhsat verilmediği beyân ediliyor.