1773-) Bize Muhammedü’bnü-l-Müsennâ El-Anezî rivâyet etti. ki): Bize Muhammedü-bnü Ebi Adîyy Saîd-den; o da Katâde-den o da Zürâra-dan naklen rivâyet etti ki Sa-dü-bnü Hişâm b. Âmir Allah yolunda gazaya niyet ederek Medine-ye gelmiş ve Medine-de kendine âid bulunan bir akâr-ı satarak bedeli ile silâh ve at satın almak böylece ölünceye kadar Bizanslılara karşı cihâdda bulunmak istemiş. Medine-ye gelince Medîne-lîlerden bâzı kimselere tesadüf etmiş. Onlar kendisini bu işden nehy etmişler ve ona Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in hayâtında altı kişilik bir cemâatin bunu yapmak istediğini fakat Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in onları bundan nehyettiğini ve kendilerine: şahsımda sizin için güzel bir örnek yokmudur?» buyurduğunu haber vermişler. Onlar bunu söyleyince Sa-d evvelce boşadiğı karısına ric-at etmiş ve ric-at ettiğine şâhid de getirmiş. Müteakiben İbn Abbâs-a gelerek ona Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in vitir namazını sormuş. İbn-Abbâs: Ben sana Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in vitr-ini yeryüzünde yaşıyanların en iyi bilenini göstereyim mi? demiş; Sa-d: Kimdir o? diye sormuş. İbn Abbâs: Âişe-dir. Hemen ona git de sor. Sonra gel de sana verdiği cevâbı bana haber ver! demiş. (Sâd diyor ki): Bunun üzerine ben Âişe-ye gitmek üzere yola çıktım ve Hakîm b. Eflâh-a vararak Âişe-ye beraber gitmek üzere onu yanıma almak istedim. Hakîm: Ben ona yaklaşmam. Çünkü ben onu şu iki fırka hakkında bir şey soylemekden nehyettim de o buna razı olmayarak bildiğini işledi... dedi. Ben Hakime yeminle ısrar ettim. Bunun üzerine (Benimle) geldi. Beraberce Âişe-ye gittik. Ve yanına girmek için izin istedik. Âişe bize izin verdi; Yanına girdik. Hakîm-i (görünce onu) tanıyarak: Sen Hokîm misin? dedi. Hakîm: Evet. cevâbını verdi. Âişe: Yanındaki kimdir? dedi; Hakîm: Sa-dü-bnü Hişâm-dır cevâbını verdi. Âişe: Hangi Hişâm? dedi. Hakîm ; Âmir-in oğlu! dedi. Bunun üzerine Âişe ona rahmet okudu ve: Hayırdır inşallah! dedi. (Râvî Katâde: Hişâm Uhud harbinde vu-rulmuşdu; demişdir.) (Sa-d diyor ki: Bunun arpacığından ben: Ey Mü-minlerin annesi! Bana Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ahlâkını anlat! dedim. Âişe: Sen Kur-ân okuyorsun değil mi? dedi. Evet okuyorum! dedim. İşte Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ahlâkı Kur-ân idi. dedi. Bunun üzerine ben kalkmaya davrandım. Ve (bundan sonra) ölünceye kadar kimseye bir şey sormamaya niyet ettim. Sonra aklıma geldi de; Bana Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in gece namazını anlat! dedim; Âişe: Sen Müzemmil sûresini okuyorsun değilmi? dedi. Evet okurum! cevâbını verdim; Âişe: İşte Allah azze ve celle bu sûrenin başında gece namazını farz kıldı. Bunun üzerine Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile ashabı bir sene gece namazına kalktılar. Allah bu sûrenin sonunu oniki ay semâda tuttu. Nihayet bu sûrenin sonunda tahfifi indirdi de artık gece namazı farzâan sonra kılınan bir nafile oldu... dedi. Ben: Ey Mü-minlerin annesi! Bana Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in vit-rinden haber ver; dedim; Âişe: Biz onu misvâkini ve abdest suyunu hazırlardık. Allah da onu geceleyin ne zaman uyandırmak dilerse uyandırırdı. Bunu müteâkib misvak tutunur; abdest alır ve dokuz rek-ât namaz kılardı. Bu rekâtların yalnız sekizincisinde oturur da Allah-ı zikreder; ona hamd eyler ve duada bulunurdu. Sonra selâm vermeden ayağa kalkar dokuzuncu rek-âtı da kıladı. Sonra oturarak Allah-ı zikreder ona hamdeyler ve duada bulunurdu Sonra bize işittirecek derecede selâm verirdi. Selâm verdikten sonra oturduğu yerden iki rek-ât namaz kılardı. İşte yavrum bu namaz onbir rek-âtdır. Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem) yaşlanıp et tutunca vitri yedi rek-ât kılmaya başladı. Bu İki rek-âtı yine eskiden kıldığı gibi kıldı. Böylece bu da dokuz rek-ât oldu yavrucuğum! Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir namazı kıldımı artık ona devam etmeyi severdi. Şayet kendisine uyku veya bir sızı galebe çalar da gece namazını kılamazsa (onun yerine) gündüzün oniki rek-ât namaz kılardı Nebiyyullah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in bütün Kur-ânı bir gecede okuduğunu bütün bir gece sabaha kadar namaz kıldığım ve Ramazandan başka tam bir ay oruç tuttuğunu bilmiyorum... dedi. Bunun üzerine Ben İbn Abbâs-a giderek Âişe-nin söylediklerini ona anlattım. İbn Abbâs: Âişe doğru söylemiş! Ona yaklaşır olsam yahut yanına girip çıkar olsam mutlaka onun yanına gider bunları onun ağzından dinlerdim dedi. Ben: Senin onun yanına girmezdiğini bilseydim onun hadîsini sana söylemezdim. dedim.