1850-) Bize Ebû Bekr b. Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Abdullah b. Nümeyr ile Ebû Muâviye rivâyet ettiler. H. Züheyr b. Harb ile İshâk b. İbrahim hep birden Cerîr-den ve bu râvîlerin hepsi birden A-meş-den naklen rivâyet ettiler. H İbn Nümeyr dahi rivâyet etti. Lâfız onundur. ki): Bize babam rivâyet etti. ki): Bize A-meş Sa-d b. Ubeyde-den o da Müs-tevrid b. Ahnef-den o da Saletü-bnü Züfer-den o da Huzeyfe’den naklen rivâyet etti. Huzeyfe şöyle dedi: gece Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ile bîrlikde namaz kıldım. Bakara sûresine başladı ben (içimden) yüz âyeti tamamlayınca rükû- eder; dedim. Sonra devam etti. Ben (içimden) bütün sûreyi bir rek-ât-dâ okuyacak; dedim. O yine devam etti. Ben bu sûre İle rükû-a varır; dedim. Sonra nisa- sûresine başladı. Onu da okudu. Sonra Âl-i Imrân sûresine balşadı; onu da okudu. Ağır ağır okuyor içinde tesbîh bulunan bir âyete gelince tesbîh ediyor; istek âyetine gelince İstiyor; teavvüz âyetine gelince (Allah-a) sığınıyordu. Sonra rükû-a gitti ve «Büyük Allah-ımı tenzih ederim.» demeye başladı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in rukû-u dahi kıyamı kadardı. Sonra: kendisine hamd edenin hamdini işidir.» dedi. Sonra rukû-tma yakın uzun bir müddet ayakta durdu. Sonra secde etti. Ve: Allahımı tesbîh eylerim.» dedi. Sücûdu dahi kıyamına yakındı. der ki: «Cerîr-in hadîsinde: (Allah kendisine hamd edenin hamdini kabul eder. Ey Rabbimiz! Hamd sana mahsûsdur.. dedi) ziyâdesi vardır.»