1888-) Bize Dâvûdu-bnü Büşeyd rivâyet etti. ki): Bize Yahya b. Saîd rivâyet etti. ki): Bize Tâlha Ebû Bürde-den o da Ebû Mûsa-dan naklen rivâyet etti. ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Ebû Mûsa-ya: gece senin okuyuşunu dinlerken beni bir görmeliydin!... Gerçekden sana Âl-i Dâvûd-un mizmârlarından bir mîzmâr verilmiş!» buyurdular. hadîsi Buhârî «Kitâbu Fedâili’l-Kur-ân» da tahrîc ettiği gibi Tirmizî dahi rivâyet etmişdir. Esâs itibarı ile kaval nev-inden bir düdükdür. Burada ondan murâd güzel sesdir. Aralarındaki benzerlik dolayısiyie mizmâr lâfzı güzel sese istiare edilmişdir. Hazret-i Ebû Mûse-l-Eş-arî-nin son derece güzel ve yanık bir sesi varmış. Zürriyet çoluk çocuk ve bir kimsenin tâbi-leri mânâsına gelir. Burada bu kelime mukham yani fazladır. Maksad doğrudan doğruya Peygamber Dâvûd (aleyhisselâm) dır. Güzel sesle okumak onda nihayet bulmuşdur; ve onun mûcizelerindendir; derler. Zebûr-u okumaya baş-ladımi dağlardaki kurtlar kuşlar bile ağlaramış. Hazret-i Dâvûd-un zür-riyyetinden onun kadar güzel sesli bir kimsenin yetiştiği rivâyet olun-mamiçdır. «Buradaki âl-den murâd şahısdır.» demişlerdir. İyâz diyor ki: «Sesi Kur-ân fertîli ile süslemenin müstehab olduğunda bütün ulemâ müttefikdir. Ebû Ubeyd bu bâbda vârid olan hadîslerin hüzün ve şevk-e getirmek mânâsına hamledildiğini söylüyor. Lâhn ile okuma hususunda ulemâ ihtilâf etmişler; İmâm Mâlik ile cumhûr-u ulemâ bunu mekruh görmüşlerdir. Çünkü lâhn-la okumak Kur-ân-ı gayesi olan huşu- ve tefehhümden hâriç bırakır. Ebû Hanîfe ile selefden bir cemâat aşk-u şevk-e getirecek şekilde Kur-ân okumayı mubah görmüşlerdir. Delilleri bu husûsda vârid olan hadîslerdir. de böyle okumak rikkate gelmeye haşyete ve nefisleri Kur-ân dinlemeye teşvike sebepdir.» İmâm Şafiî-nin bir yerde: «Lâhn-la Kur"ân okumayı kerih görürüm.» başka bir yerde «kerih görmem.» dediğini söyledikden sonra sözüne şöyle devam ediyor: «Ulemâmız derler ki: İmâm Şafiî-nin bu mes-elede hiç bir hilafı yokdur. Mesele iki hâlin ihtilâfından ibâ-retdir. Kerih gördüğü yerde kelimeyi uzatarak ziyâde veya noksan sureti Üe sözü çığırından çıkarmayı yahut uzatılmıyacak yerde uzatmayı idgam lâzım olmayacak yerde idgam yapmak gibi şeyleri; mubah gördüğü yerde ise hiç bir değişiklik yapılmadan okunan Kur-ân-ı kasdetmişdir.»