1918-) Bize Ebû Bekîr b. Ebî Şeybe rîvâyet etti. ki): Bize Hafs ile Ebû Muâviye A-meş-den o da İbrahim-den o da Abdurrahmân b. Yezîd-den o da Ebû Mes-ûd-dan o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) :’den naklen bu hadîsin mislini rîvâyet etti. hadîsi bütün kütüb-i sitte sahipleri tahrîc etmişlerdir. Hâkim ile Beyhakî-nin Hazret-i Ebû Zerr-den tahrîc ettikleri diğer bir hadîsde Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuşlardır: teâlâ Bakara suresini öyle iki âyetle bitirdi ki bu âyetleri bana Arş’ın altındaki bir hazîneden verdi! Bunları öğrenin! Kadınlarınıza oğullarınıza da öğretin. Çünkü bunlar hem namaz hem Kur-ân hem de duadır.» Ömer-le Hazret-i Alî-nin: «Akıllı bir adam görmedim ki Bakara sûresinin sonundaki âyetleri okumadan uyusun.» dedikleri rivâyet olunur. iki âyet ona kâfî gelirler...» cümlesinden murâd; bunlar gece namazının yahut mutlak sûretde Kur-ân okumanın yerini tutarlar; de-mekdir. Bazıları şeytanın şerrinden; diğer Bazıları ins-ü cirmin şerrinden onu korur; demişlerdir. «îmân» bahsinde (199-200 numaralı hadîslerde) görüldüğü vecihle sûre-i Bakara-nin sonundaki İki âyetden birincisi îmânın temellerini; ikincisi ise yedi tane duâ kelmesini ihtiva etmektedir. Bu âyetler nâzil oldukdan sonra Fahr-i Âlem (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimiz onları okumuş ve her duâ kelimesini okudukça Allahü teâlâ kendisine: «Duanı kabul ettim.» buyurmuşdur.