2102-) Bana Harun b. Said El-Eylî ile Yûnus b. Abdi’l-A-lâ rivâyet ettiler. Lafız: Harun-undur. Dediler ki: Bize İbn Vehb rivâyet etti. ki): Bize Amr haber verdi. Ona da Muhammed b. Abdir-rahnın Urve-den o da Âişe-den naklen rivâyet etmiş. Âişe şöyle de-miş: defa) yanımda Buâs şarkılarını okuyan iki câriye bulunduğu hâlde (içeriye) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) girdi ve yatağa uzanarak yüzünü çevirdi. Derken Ebû Bekir girdi. Hemen beni azarladı ve: «Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yanında şeytan düdüğü mü tüflüyorsunuz?)» dedi. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona dönerek: «Bırak onları!» dedi. Ebü Bekir (in zihni) dalınca ben cariyelere işaret ettim; onlar da çıktılar. O gün bayram İdi. Sudanlılar kalkan ve mızrak oyunu oynuyorlardı. Yâ ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)- den bakmak için İzin istedim yahut o (kendiliğinden): «Bakmak İster misin?» dedi. Ben: «Evet...» cevâbını verdim. Bunun üzerine beni yanağım yanağına değecek şekilde arkasına durdurdu. Sudanlılara da: «Haydi bakalım Erfide oğulları (oynayın!)» diyordu. Nihayet ben bıkınca: «Artık yeter mi?» diye sordu. «Evet.» dedim. «Öyle İse haydi git!» buyurdular.