2136-) Bize Abdullah b. Meslemete-l-Ka-nebi rivâyet etti. ki): Bize Süleyman yani İbn Bilâl Yahya-dan o da Amra-dan naklen rivâyet etti ki bir Yahûdi karısı dilenmek üzere Âişe-ye gelmiş ve ona: seni kabir azabından korusun.» demiş. Âişe der ki: Bunun üzerine ben: Resûlallah! İnsanlar kabirlerde azâb edilirler mi?» diye sordum. rivâyet eden Amra ki: Âişe şunları söyledi: (sallallahü aleyhi ve sellem)-. Allah-a sığınırım buyurdu. Sonra bir sabah Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bir merkebe bindi. Derken güneş tutuldu. Ben hücreler arasından kadınlarla birlikte mescide çıktım. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de merkebinden İnerek geldi ve mescidindeki namaz kıldığı yere vardı. Hemen namaza durdu. Cemâat da arkasında namaza durdular. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) uzun bir kıyam yaptıktan sonra rü-kû-a gitti. Uzun bir rükû- da yaptıktan sonra başını kaldırdı ve (yine) uzun bir kıyam yaptı. Ama bu evvelki kadar uzun değildi. Sonra rükû-a vararak uzun bir rükû- yaptı. Bu da birinci rükû- kadar uzun değildi. Sonra rükû-dan doğruldu; güneş açılmıştı. Müteakiben: «Ben sizi kabirlerde deccatın fitnesi gibi fitnelere mâruz bırakılırken gördüm.» buyurdu. ki: «Âişe-yi şöyle derken işittim: sonra hep Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) cehennem azabından kabir azabından Allah-a sığındığım işitirdim.»