2177-) Bize Muhammedü-bnü-l-Müsennâ el-Anezi rivâyet et ki): Bize Muhammedü-bnü Cehdam rivâyet etti. ki): Bis İsmail yani İbn Ca-fer Umara yân! İbnİ Gaziyye-den o da Sardü-bnül-Hârris b. el-Muallâ-dan o da Abdullah b. Ömer-den naklen rivâyet etti. Şöyle dedi: defa) biz Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte otururken ansızın ona Ensâr-dan bir adam gelerek selâm verdi. Sonra geri döndü. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Ey Ensarın kardeşi! Kardeşim Sa-dü-bnü Ubâde ne haldedir? diye sordu. O zat: İyidir; cevâbını verdi. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Sizden onu hanginiz ziyaret edecek? diyerek ayağa kalktı. Onunla birlikte biz de kalktık. Biz on küsur kişi idik. Üstümüzde başımızda ayakkabı mest külah ve gömlek filân yoktu. Şu çorak yerlerde yürüyorduk. Nihayet onun yanına vardık. Yakınları hemen etrafından çekildiler. Bu suretle Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile beraberindeki ashabı ona yaklaştılar. hadis eshâb-ı kirâmın hâiz oldukları zühd-ü takvanın derecesini göstermektedir. Onlar dünyâya ehemmiyet vermezlerdi. Dünyâ nimetlerinin pek azı ile iktifa ederler fazlasını istemezlerdi. Üstlerine başlarına ehemmiyet vermez kıymetli elbiseler giymezlerdi. Hâsılı yemek için yaşamazlar ancak yaşamak için yerlerdi. hadîs onların ayakkabı bile giymediklerini gösteriyor. bununla istidlal ederek: «Yalınayak gezmek caizdir.» de-mişlerse de bu istidlal söz götürür. Zira ashâb-ı kirânını ayakkabı giymemeleri bulamadıklarından ileri gelebilir. Bu takdirde bulanların giymemesi için bu hadiste delil olacak bir şey yoktur. Ashâb ayakkabı buldukları hâlde giymemiş bile olsalar bize onların bu fiilleri yine delil olamaz. Zira örf en metruk bir şeydir. Şeriatda örf-ü âdet muteberdir. Hattâ Mecellenin bir maddesinde: «Örf ile tâyin nass ile tâyin gibidir.» - başka bir maddesinde: «Örf-en mâruf olan şey şart kılınmış gibidir.»; diğer bir maddesinde «Âdet muhakkemdir.» denilmiştir. şerif hükümdar ile âlimin maiyyetleri ile birlikte hasta dolaşabileceklerine delildir.