2179-) Bize Muhammedü-bnü-l-Müsennârivâyet etti. (Dediki): Bize Osmânü-bnü Ömer rivâyet etti. ki): Bize Şu-be Sâbit-i Bünânî-den o da Enes b. Mâlik-den naklen haber verdi ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) çocuğuna ağlayan bir kadının yanına uğramış da ona: «Allah-dan kork ve sabret.» buyurmuş. Kadın: Sen benim musibetime aldırış etmezsin.» demiş. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (oradan gidince) kadına: Bu zât Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) idi.» demişler. Bu sefer kadının içine «ölüm acısı» gibi bir şey çökmüş. Bunun Üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in kapısına gelmiş. Fakat onun kapısında kapıcı filân bulamamış ve-. «Ya Resûlallah! Ben seni tanıyamadım» diyerek Özür beyân etmiş. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)- «Sabır ancak (musibet) ilk başa geldiği andadır.» yahut «Musibetin başa geldiği İlk andadır.» buyurmuşlar.