2189-) Bunun üzerine İbn Abbâs şunu söyledi: «Emîrü-l - Mü-mi-nîn Ömerü-bnü-l - Hattâb ile birlikte İdik. Beydâ- denilen yere vardığımızda birden bire bir ağacın altına inmiş bir adam gördü bana: Git de şu adamın kim olduğunu bana öğreniver; dedi. Hemen gittim. Bir de baktım ki o zât Suheyb-miş. Ömer yanına dönerek (kendisine): Sen bana bu zâtın kim olduğunu öğrenmemi emrettin; o Suheyb-miş dedim. Ömer: Ona emret de bize katılsın dedi. Ben: Ama onunla birlikte ailesi de var! dedim; Ömer: Velev ki yanında ailesi olsun! dedi. Gâlibâ râvî Eyyûb ona emret bize katılsın (demiştir.) geldiğimizde çok geçmeden emîrü-l - Mü-minîn vuruldu. Müteakiben Suheyb: Vah kardeşim! Vah arkadaşım! diye diye geldi. Ömer: Sen bilmezmisin yahut İşitmedinmi ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ölen kimse ailesinden bâzılarının ağlaması İle azâb görür.) buyurmuştur dedi. (Râvi Eyyûb: Yahut Sen bilmedin mi veya işitmedin mi ki dedi; demiş.) dedi ki: «Abdullah-a gelince o bu rivâyeti mürsel olarak bıraktı. Ömer ise (Bâzı) kaydı ile rivâyet etti.»