2414-) Bize bu hadîsi İbn Nümeyr dahi rivâyet etti. ki): Bize babamla Ebû Muâviye A-meş-den bu isnâdla bu hadîsin benzerini rivâyet ettiler. hadîsi Buhârî «Zekât» bahsinin bir iki yerinde ve «Kitâbü-l-Buyû-» da; Ebû Dâvûd ile Tirmizî «Zekât» bahsinde; Nesâî «Işrâtü-n-Nisâ» da; İbn Mâce «Ticârât»-da muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir. onu iki tarîkden tahrîc etmiş. Muhammedü-bnü-l-Müsennâ tarikiyle Hazret-i Âişe- den rivâyet ettikten sonra: «Bu hadis hasendir.» demiştir. İkinci tariki Mahmûd b. Gaylân vasıtasıyla yine Hazret-i Âişe- den rivâyet etmiştir. Mezkûr rivâyet için Tirmizî: «Bu hadîs hasen sahihtir ve birinci tarikten daha sahilidir.» demektedir. şerif muhtelif lâfızlarla rivâyet olunmuştur. Bunların bâzılarında: «Kadın infâk ederse...» denilmiş; Tirmizî- nin bir rivâyetinde: «Kadın tesadduk ederse...» diğer rivâyetinde: kocasının evinden bir şey verirse...» buyurulmuştur. infâk ettiği şeyin «Evinin yiyeceğinden.» diye kayıtlanması âdeten yiyecek vermek hususunda müsamaha gösterildiği içindir. ve gümüş gibi şeylerin verilmesi âdet olmadığı için kadın onları kocasının izni olmaksızın veremez. birikirlerinin ecirlerinden hiç bir şey azaltmazlar.» cümlesinden murâd: Kadın ve vekîl-i hare amellerine göre kadının kocası ile vekil-i harem efendisi de mallarına göre sevap kazanırlar birbirlerinin sevaplarını paylaşmak suretiyle azaltmazlar demektir. diyor ki: «Vekîl-i hare çırak köle ve kocası olan kadın tasarruf hususunda mutlaka efendilerinden izin almak mecburiyetindedirler. Hiç bir suretle izin almamışlarsa sevap değil başkasının malında izni olmadan tasarrufta bulundukları için günâha girerler. İzin iki kısımdır; biri nafaka ve sadaka vermek için sarahaten müsâade etmekle olur. Diğeri örf-ü âdetten anlaşılan izindir. Dilenciye bir parça ekmek vermek gibi örf ve âdet olan ve zevç ile mal sahibinin rızâları yine Örfen bilinen şeyler bu kabildendir. Bu gibi şeyler hususunda zevç ile mal sahibi bir şey söylemeseler bile rizâlan mevcut sayılır. Fakat örf muhtelif olur da rizâ hususunda şüpheye düşülür yahut zevç ile mal sahibinin cimri oldukları hâllerinden anlaşılır veya şüphe edilirse kadın kocasının malından hiç bir şey veremediği gibi köle ve emsalinin dahi efendilerinin malından bir şey vermeleri caiz olamaz. Bu takdirde onların tasarrufları efendilerinin sarahaten iznine bağlıdır... kadının gerekse çırak ve emsalinin âdetten fazla bir şey vermeleri caiz değildir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): evinin yiyeceğinden zararsızca infâkta bulunursa...) sözü ile bu mânâya işaret buyurmuştur.» bundan sonra kadın köle vakil-i hare gibi kimselerin kimlere infâkta bulunabileceklerini beyânla: «Nafakadan mu-râd: Mal sahibinin çocuklarına hizmetçilerine işlerine misafir ve yolcu gibi ziyaretçilerine infâkta bulunmaktır.» demiştir.