2494-) Bize Züheyr b. Harb ile Osman b. Ebî Şeybe ve İshâk b. İbrahim rivâyet ettiler. İshâk: (Ahbarane) Ötekiler (Haddesenâî tâbirlerini kullandılar. (Dediler ki): Bize Cerir Mansûr-dan o da Ebû Vâil-den o da Abdullah-dan naklen rivâyet etti. Abdullah Şöyle dedi: Huneyn harbi koptuğu gün Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ganimet taksimi hususunda bâzı insanları tercih etti. Bu sebeple Akra- b. Hâbis-e yüz deve Uyeyne-ye de bir o kadar ganimet verdi. Arapların eşrafından bâzı kimselere atıyyeler verdi. (Hâsılı) o gün taksim hususunda onları tercih etti. Bunun üzerine bir adam: «Vallahi bu taksimde adalet gözetilmedi. Bununla Allah-ın rızâsı istenmedi!» dedi. Ben: Vallahi (bunu) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e haber vereceğim.» dedim. Ve gelerek kendisine onun söylediklerini haber verdim. Derken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in (mübarek) yüzü değişti ve kan gibi kırmızı oldu. Sonra şöyle buyurdular: «Eğer Allah ve Resûlü adalet göstermezlerse kim adalet gösterir?» Sonra sözlerine şöyle devam etti: «Allah Mûsa-ya rahmet eylesin. O bundan da çok eziyet görmüş fakat sabret misti.» ki: «Ben yemin olsun bundan sonra Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e hiç bir söz götürmem dedim.»