2546-) Bize Yahya b. Yahya rivâyet etti. ki): Bize Huşeym haber verdi. H. Ebû Bekir b. Ebî Şeybe de rivâyet etti. ki): Bize Hafs b. Gıyâs ile Ebû Hâlid-i Ahmar rivâyet ettiler. H. Muhammedü-bnü-l - dahi rivâyet etti. ki): Bize Abdülvahhâb ile İbn Ebi Adiyy ve Abdil-a-lâ hep birden Dâvûd-dan rivâyet ettiler. H. Züheyr b. Harb da rivâyet etti. Lâfız onundur. ki): Bize İsmail b. İbrahim rivâyet etti. ki): Bize Dâvûd Şa-bî-den o da Cerir b. Abdillâh-dan naklen haber verdi. Cerîr (Şöyle dedi): Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) «Sadaka me-mûru size geldiği vakit sizden razı olarak ayrılmalıdır.» buyurdular . hadisden murâd: Me-mûrlara nezâket ülül-emir-e itaat Müslümanlann birliğini te-mîne gayret ve ara bulmak gibi şeyleri tavsiyedir. Fakat bütün bunlar me-mûrlarm cebren ve zûlmen bir şey-i almaya kalkışmaması şartıyla mukayyeddir. Zulmederlerse kendilerine muvafakat ve tâat icâb etmez. Çünkü Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Buhârî- nin rivâyet ettiği Enes hadîsinde: kimden usûlü vecîhle istenirse onu hemen versin fazla istenirse vermesin.» buyurmuştur. beyânına göre istenilen fazlanın verilip verilemeyeceği hususunda şâfiîyye ulemâsı ihtilâf etmişlerdir. Ekserisi ziyâdenin verilmiyeceğini; yalnız farz olan miktarla iktifa olunacağını söylemiş; Bazıları ziyâde isteyen me-mûra farz olan miktarın bile verilemiyeceğine kaail olmuşlardır. Çünkü fazla isteyen me-mûr fâsiklık etmiş olacağından vazifesinden azledilmiş sayılır. Onun kendisine hiç bir şey verilmez.