2612-) Bize Yahya b. Yahya ile Ebû Küreyb ve İbn Nümeyr rivâyet ettiler. Hepsinin lâfızları birdir. Yahya: «Bize Ebû Muâviye haber verdi.» dedi İbn Nümeyr: «Bize babam rivâyet etti.» Ebû Küreyb ise «Bize Ebû Üsâme rivâyet etti.» dediler. râviler toptan Hişâm b. Urve-den o da babasından o da Âsim b. Ömer-den o da Ömer (radıyallahü anh)-dan naklen rivâyette bulundular. Ömer (radıyallahü anh) Şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): geldi de gündüz gitti ve güneş kayboldu mu oruçlu iftar eder.» buyurdular. Nümeyr: «Fakat» kelimesini zikretmedi. hadîsi Buhârî (194-256) Ebû Dâvud (202-275) ve Tirmizî (209-279) «Kitabü’s-Savm» da muhtelif râvîlerden tahric etmişlerdir. iftar eder.» cümlesinden murad: İftar vakti giren demektir. Huzeyme (223-311): «Bu hadîsin Lâfzı haber ise de mânâsı emirdir. Yani oruçlu iftar etsin demektir.» mütalaasında bulunmuştur. Zira güneşin kavuşmasıyla gece girmiş olur. Gece is? oruca mahal değildir. Yani geceleyin oruç tutulamaz. ki Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): geldi de gündüz gitti ve güneş kayboldu mu...» buyurmuştur. Nevevî-nin beyânına göre ulemâ-i kirâm bu üç cümlenin birbirini tezammun ettiklerini ve biri diğerinin lâzımı olduğunu söylemişlerdir. (sallallahü aleyhi ve sellem)-in bunları bir araya getirmesi ziyâde-i beyan kabil İndendir. Zira oruçlu olan bir kimse vadi gibi dar ve derin bir yerde bulunabilir. Bu takdirde güneşin battığını göremez karanlığın çökmesine ve aydınlığın gitmesine îtimad eder.