2651-) Bize Yahya b. Yahya İle Ebû Bekir b. Ebî Şeybe Züheyr b. Harb ve İbn Nümeyr hep birden İbn Uyeyne-den rivâyet ettiler Yahya ki): Bize Süfyan b. Uyeyne Zühri-den o da Humeyd b. Abdir-ruhman-dan o da Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)-dan naklen haber verdi. Ebû Hüreyre şöyle dedi: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e bir adam gelerek: «Helâk oldum ya Resûlallah » dedi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) «Seni helâk eden nedir » diye sordu. O zât: «Ramazan gününde zevcemle cima ettim.» cevâbını verdi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): «Bir köle azad edecek bir şey bulabilecek misin?» buyurdu. Adam: «Hayır.» cevâbını verdi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): «İki ay birbiri arkasına oruç tutabilecek misin?» diye sordu. Adam yine: «Hayır» cevâbını verdi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): «Öyle ise altmış fakiri doyuracak bir şey bulabilecek misin?» dedi. Adam yine: «Hayır» cevâbını verdi. Sonra oturdu. Derken Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e içinde hurma dolu bir zembil getirdiler. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) o adama: «Bunu (al da) tesadduk et.» buyurdu. O zât: «Bizden daha fakirine mi? Medine-nin iki taşlığı arasında buna bizden daha muhtaç bir aile yoktur.» dedi. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) güldü hatta yan dişleri göründü. Sonra (o zâta) «Haydi git bu hurmayı ailene yedir.» buyurdular.