2843-) Bize bu hadîsi İbn Ebî Ömer de rivâyet etti. ki): Bize Süfyân rivâyet etti. H. Amr b. Sevvâd da rivâyet etti. ki): Bize İbn Vehb haber verdi. ki): Bize Amr b. Haris haber verdi. H. Muhammed b. Râfi’ dahi rivâyet etti ki): Bize Ebû Ahmed rivâyet etti. ki): Bize Süfyân rivâyet etti. H. Sclemetü-bnü Şebîb dahi rivâyet etti. ki): Bize Ebû-l-Muğîra rivâyet etti. ki): Bize Evzaî rivâyet eyledi. H. Züheyr b. Harb da rivâyet etti. ki): Bize Ya-kub b. İbrahim b. Sa-d rivâyet etti. ki): Bize babam İbn İshâk-dan rivâyet etti. râvilerin hepsi Yahya b. Said-den o da Amra-dan o da Âişe Cradiyallahü anha)-dan o da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den Ebû Muâviye hadîsi mânâsı ile rivâyette bulunmuşlardır. Uyeyne Amr b. Haris ve İbn İshâk hadîslerinde Âişe Hafsa ve Zeyneb (radıyallahü anhüma)’nın î-tikâf için çadır kurdukları zikredilmiştir. hadîsi Buhârî «Î-tikâfun-Nisâ» ile «Savm» bahislerinde Nesâî «Kitâbu-s-Salât»da Ebû Dâvud ile Tirmizî «î-tikâf» bahsinde İbn Mâce «Savm» bahsinde muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir. Yün veya yapağıdan yapılan çadırdır. İki veya üç direk üzerine kurulur. muhtelif rivâyetlerinden anlaşıldığına göre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in î-tikâf için çadır kurduğunu görünce zevcelerinden Âişe Hafsa ve Zeyneb binti Cahş (radıyallahü anh) da peyder pey kendilerine i-tikâf çadırları kurdurmuşlardır. rivâyetlere göre Hazret-i Âişe çadır kurmak için Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den izin istemiş Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona izin vermiştir. Hafsa da Âişe-den izin istemiştir. rivâyette Hazret-i Zeyneb binti Cahş bunlan görünce kendisine çadır kurdurduğu zîra gayur bir kadın olduğu bildirilmiştir. îyâz diyor ki: (sallallahü aleyhi ve sellem)-in (Siz bu yaptıklarınızı hayır maksadıyla mı yapıyorsunuz?) buyurması zevcelerinin yaptığını beğenmediği içindir. Çünki î-tikâi hususunda samîmi olmayıp bunu kendisine yaranmak için yapmış olmalarından endîşe etmiştir. Bir de mos-cide herkes gelir. Bu meyanda Bedeviler-le münafıkların gelmesi de melhuzdur. Halbuki zevceleri mescide girip çıkmaya muhtaçtırlar. Bu sebeple münafıkların diline düşebilirler. Şu da var ki: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) mescidde zevcelerini yanında görünce evîndey-miş gibi olur ve î-tikâfdan maksat olan tenhalık ve dünya işlerinden el çekme mânâsı kaybolur. Yahut zevceleri mescidi çadırla doldurdukları için cemaata dar geleceği mülâhazası ile canı sıkılmıştır.» birinde Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) o Rama-zan-da î-tikafı terkederek Şev vâl-in onuncu gününün sonunda diğerinde Şevvâl-in ilk on gününde î-tikâfa girdiği bildirilmektedir. Bu iki rivâyetin arasını bulmak için: «On günün sonundan murâd Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in î-tikâfdan çıkmasıdır.» denilmiştir. göre bu hadîs î-tikâfm oruçsuz" da caiz olduğuna delildir. Çünkü Şevval-in ilk günü bayramdır. O gün oruç tutmak haramdır. Fakat Aynî bu istidlali beğenmemiştir. Zira Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Şevvâl-in ilk on gününde îtikâf yapması ikinci günden itibaren başlamakla da mümkündür.