3030-) Sana Amru-n-Nâkid rivâyet etti. ki): Bize Ebû Ahmed Ez-Zübeyr rivâyet etti. ki): Bize Süfyân rivâyet. Muhammed b. Ebî Halef de rivâyet etti. ki): Bana Ravh b. Ubâde rivâyet etti. ki): Bize Şu-be rivâyet eyledi. Bu râvîler hep birden Süleymân-ı Teymî-den bu isnâdla yukarkilerin hadîsi gibi rivâyette bulunmuşlardır. hadisinde: «Haccda müt-a...» kaydı da vardır. evlerine «Uruş» denilmesi: Dikili ağaçlardan yapıldığı ve iğlerinde gölgelenildiği İçindir. Bu kelime «Urûş» Şeklinde de rivâyet edilmiştir. itibariyle ikisi de bir olmakla beraber «Uruş»un müfredi «Arış»; «Urûş»un müfredi ise «Arş» gelir. Sa-d-in «Bu o gün kâfirdi.» diye işaret ettiği zât: Muâviyetü-bnu Ebî Süfyan (radıyallahü anh)-dır. buradaki küfürü iki vecihle îzâh etmişlerdir. ile diğer bâzılarına göre küfürden inurâd: Sakin olmaktır. bunun köyde yaşamak mânâsına geldiğim söylemiştir. taktirde cümlenin mânâsı: Hazret-i Muâviye o zaman Mekke-de yaşardı.» demek olur. veçhe göre: Küfürden murâd: Kelimenin zahirî mânâsı yani Allah-a inanmamaktır. Sa-d bu cümle ile: «Biz Hacc-ı müt-a yaptık hâlbuki Muâviye henüz müslüman olmamış Mekke-de yaşayan bir kâfirdi.» demek istemiştir. İyâz ile diğer hadîs ulemâsının ihtiyar ettikleri vecih budur. «Sahîh ve muhtar olan da budur.» diyor. müt-adan murâd: Hicretin 7. senesinde îfâ edilen ömre-i kazadır. Filhakika Hazret-i Muâviye o zaman henüz müslüman olmamıştı. Onun aynı sene ömreden sonra müslümanlığı kabul ettiği söylenirse de sahîh olan kavle göre bir sene sonra yani hicretin 8. yılında müslüman olmuştur. (radıyallahü anh) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in îfâ buyurduğu diğer ömrelerin hiç birinde kâfir olarak bulunmadığı gibi Mekke-de değil dâima Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ile beraber bulunmuştur. Iyâz-in beyânına göre ulemâdan Bazıları bu hadisdeki «Kâfir» sözünü «Allah-ın arş-ı âlâsına inanmazdı.» mânâsına almışlarsa da bu söz bir hatâ ve tashîften ibarettir. Şerif haccda müt-anın caiz olduğuna delildir.