3339-) Bana Hârûn b. Abdillâh rivâyet etti. ki): Bize Haccâc b. Muhammed rivâyet etti. ki): Bize İbn Cüreyc rivâyet etti. ki): Bana Ebû-z-Zübeyr haber verdi. Ona da Aliyyi Ezdi haber vermiş ki İbn Ömer kendilerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in sefere çıkarken devesinin üzerine dosdoğru oturduğu vakit üç defa tekbir getirerek arkasından: bu hayvanı müsahhar kılan Allah-ı tenzih ederim. Biz buna takat getiremezdik. Şüphesiz ki biz Rabbimize dönücüleriz. Yâ Rabbi! Senden bu seferimizde hayır ve takva amellerden de senin razı olacaklarını dileriz. Yâ Rabbî! Bu seferimizi bize âsân eyle. Bize onun uzaklığını dür. Allahımİ Seferde arkadaş ailede vekîl sensin. Allahım! Seferin meşakkatinden manzaranın kötüye değişmesinden mal ve âite hususunda kötü dönüşden sana sığınırım!» buyururduğunu döndüğü vakit dahi aynı duayı okurduğunu: tövbekarlarız âbidleriz ancak Rabbimize hamd edenleriz» duasını ziyâde eylerdiğini öğretmiş.