3415-) Bize Yûsuf b. İsa rivâyet etti. ki): Bize Fadl b. Mûsâ rivâyet etti. ki): Bize Hişâm b. Urve. Salih b. Ebî Sâlîh-den o da babasından o da Ebû Hüreyre-den nakien haber verdi. Ebû Hüreyre Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): kimse Medine-nin sıkıntısına sabrederse...» buyurdu diyerek yukarıki hadîsin mislini rivâyet etmiş. Abdirrahmân Hazret-i Abdullah b. Ömer-in künyesidir. senedindeki Yuhannes bir yerde Zübeyr-in âzadlısı ikinci rivâyette Mus-ab’ın âzadlısı diye zikrolunmuştur. Mus-ab Hazret-i Zübeyr-in oğlu olduğuna göre baba-oğul ikisine de nisbet edilmiş demektir. Birine nisbet olunması hakikat diğerine nisbeti mecazdır. Alçak köle başkasının sözünü anlamayan ahmak ve küçük mânâlarına gelir. Kelimenin müzekkeri (Lûkâ: şeklinde kullanılır. Hazret-i İbn Ömer bu sözü cariyenin niyetini beğenmediği için söylemiştir. Yoksa cariyenin kendi azadlılarından olduğu mânâsını kasdetmemiş-tir. Onu Medine-de oturmaya teşvik etmiştir. Çünkü Medine-de oturmakta fazilet vardır. diyor ki: «Ulemâ bu Bâbın hadisleriyle ondan önce ve sonra zikri geçen hadîslerde Mekke-de yaşamanın ve oranın sıkıntısına maişet darlığına katlanmanın faziletine açık delâletler bulunduğunu bu faziletin kıyâmet gününe kadar devam edeceğini söylemişlerdir. Ulemâ Mekke ile Medîne-de mücavir kalmanın caiz olup olmadığında ihtilâf etmişlerdir. Ebû Hanîfe ve bir taife Mekke-de mücavir kalmanın mekruh olduğunu söylemiş; İmâm Ahmed b. Hanbel ile bir taife ise: Mekruh değil hattâ müstehabdır. Bunu mekruh görenler bıkma alışkanlık dol ay isiyle hürmetsizlik gösterme ve günâha girme gibi birtakım sebepler dolayısiyle mekruh saymışlardır. Çünkü orada işlenen günah başka yerlerde işlenen günahtan daha çirkindir. Nitekim orada işlenen hayrın sevabı da başka yerlerde işlenen hayırdan daha çoktur; demişlerdir. mücâveretin müstehab olduğunu söyleyenler orada yapılan ibâdetlere kılman namazlara ve işlenen hayırlara kat kat sevâb verilmesiyle istidlal ederler. Muhtar olan kavle göre Mekke ile Medine-nin her ikisinde mücavir kalmak müstehabdır. Ancak orada günah işlemek ihtimâli fazla ise mücavir kalmak doğru değildir. Ümmetin halef ve selefinden birçok İmâmları her ikisinde mücavir kalmışlardır. Mücavirin haram olan şeylerden ve bunların sebeplerinden sakınması îcab eder.»