3495-) Bana Harmeletû-bnû Yahya rivâyet etti. ki): Bize İbn Vehb haber verdi. ki): Bana Yûnus haber verdi İbn Şihâb Şöyle dedi: Bana Urvetü-bnü Zûbeyr haber verdi ki Abdullah b. Zübeyr Mekke-de ayağa kalkmış ve bir zata ta-rizde bulunarak: «Şübhesiz ki bazı insanların Allah gözlerini kör ettiği gibi kalblerini de kör etmiş. Nikâhı mût-a-ya fetva veriyorlar.» demiş. Bunun üzerine o zât kendisine nida ederek: «Sen hakikaten kaba saba bir adamsın. Ömrüme yemin ederim ki mût-a imâmül-müttekin zamanında yapılırdı.» demiş. Bununla Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i kasdetmiş. İbn Zübeyr ona şu mukabelede bulunmuş Öyle ise kendini bir dene. Vallahi sen bunu yaparsan seni taşlarınla recm ederim. Şihâb Şöyle dedi: Bana Halid b. Muhacir b. Seyfullah haber verdi ki. kendisi bir zâtın yanıcıda otururken o zâta bir adam gelerek mût-a hususunda fetva istemiş. O da mût-a yapmasını emretmiş. Bunun üzerine İbn Ebî Amrate-l-Ensâri ona: Ağır ol! demiş. O zât: Ne o? Vallahi mût-a İmâmûl muttekîn zamanında yapılmıştır. Mukabelesinde bulunmuş. Ebî Amra: «Mût-a İslâm-ın ilk zamanlarında muztar kalanlar için iaşe kan ve domuz eti (yemek) gibi bir ruhsattı. Sonra Allah dîni muhkem kıldı ve bundan nehi buyurdu.» demiş. Şîhâb Şöyle dedi: Bana Rabi- b. Sebrate’l-Cûheni haber verdi ki babası şunu söylemiş: «Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) zamanında iki kırmızı kaftan mukabilinde Benî Âmir kabilesinden bir kadınla mût-a yapmıştım. Sonra bizi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) mût-a-dan nehi buyurdu.» Şîhâb ki: «Ben RaM- b. Sebra-yı Ömer b. Abdil Azîz-e bunu anlatırken oturduğum yerden dinledim.»