3562-) Bana bu hadîsi Muhammed b. Râfi- de rivâyet etti. ki): Bize Vehb rivâyet etti. ki): Bize Şu-be bu isnadia haber verdi. Ancak o şöyle dedi: «Bunun üzerine Abdurrahman b. Avf-ın torunlarından bir zât: Altından dedi.» hadîsi Buhârî ile Nesâî «Nikâh» bahsinde tahric etmişlerdir. bâzı rivâyetlerinde Hazret-i Abdurrahman-in elbisesine safran bulaştığı kaydedilmektedir. Bu takdirde safranlı elbiseyi gelinin giydiği anlaşılır. Fakat ulemâdan bazıları ferah alâmeti olduğunu ve görenlerin damada düğün daveti hususunda yardımlarını celb etmek için giyildiğini söylemişlerdir. Abbâs (radıyallahü anh): «-Bütün renklerin en güzeli sarı renkdir» demiş kendisine niçin sakalını sarıya boyadığı sorulduğu zaman: «Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) sarıya boyanırdı. Onun için ben de sarıya boyanır ve onu severim» cevabini vermiştir. Süfyân: «Sarıya boyamak bizim ulemâmıza göre elbisede caiz fakat vücûd hakkında caiz değildir. Şâfiîler-e göre erkeğin elbisesini veya sakalını safranla boyaması mekrûhdur. Delilleri Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimizin erkeği safranla boyanmaktan men ettiğini bildiren Enes (radıyallahü anh) hadîsidir. Abdurrahman-ın Ensardan aldığı kadın Ebû-l-Hasen b. Rafi-in kızıdır. Hattâbinin beyânına göre: Araplarca maruf olan bir miktar ismidir. Bunu altından beş dirhemdir diye tefsir ederler. Düğün yemeği demektir. Bazıları alelumum her yemek davetine velime denildiğini söylemişlerdir. muhtelif sebeplerle yapılan yemek davetlerine ayrı ayrı isim verirler. Meselâ; çocuk doğduğu zaman yapılan davete akika umumî davetlere me-dube bir çocuk Kurân-ı Kerîm hatmettiği vakit yapılan davete Hazâk derlerdi. (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Hazret-i Abdûrrahmana: «Bir koyunla olsun davet yap" buyurması Zahirîler-e göre farziyyet ifade eder. bir emirdir. Onlar her evlenen erkeğin az veya çok bir yemek daveti yapmasını farz saymışlardır. İmâm Malik’in meşhur olan kavli ve İmâm-ı Şafiî’nin iki kavlinden biri budur İbn Tin: «İmâm Ahmed-in mezhebi de budur.» demişse de bu iddia söz götürür. Çünkü Hanbeliler ;den İbn Kudâme «El-Mugnî» nâm eserinde şöyle demektedir. «Evlenen bir kimsenin velev bir koyun kesmek suretiyle olsun davet yapması müste-habdir. Düğün davetinin meşru- bir sünnet olduğunda ulema arasında ihtilâf yoktur. Yalnız ekseri ulemanın kavline göre vacib değildir. Şâfiîler-den bazıları bunun vâcib olduğunu söylemişlerdir. Delilleri: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in Hazret-i Abdûrrahman-a bu daveti emir duyurmasıdır.» Kudâme velime-nin yeni hadîs olan bir sevinçten dolayı verilen yemek daveti olduğunu binâenaleyh sair davetlere benzediğini söylemiş Bâbımız hadîsindeki emrin istihbab mânâsına hamlediî-diğini bildirmiştir. Çünkü hadîs-i şerifte: «Velevki bir koyun kesmek suretiyle olsun» buyruimuştur. Koyun kesmenin vacib olmadığı ise ittifakı bir meseledir. Iyâz’ın beyanına göre düğün yemeğinin azı ve çoğu için had hudûd yoktur. davetinin ne zaman verileceği hususunda selef ihtilâf etmişlerdir Bazıları nikâh akd edilirken diğer Bazıları akd yapıldıktan sonra; bir takımları zifaf yapılacağı sırada verileceğini söylemişlerdir. Zifaftan sonra verileceğini iddia edenler olduğu gibi akd-in ihtidasından zifaf oluncaya kadar ne zaman istenirse verilebileceğini söyliyenler de olmuştur. Kâdî Iyâz: «Malikiler-ce esah olan kavle göre davet zifaftan sonra müstehabdır» demiştir. (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimizin Hazret-i Abdûrrahman-a: «Öyle ise Âîlah sana mübarek eylesin!» buyurması Arapların bu husustaki âdetlerim red içindir. Araplar yeni evlileri yani «Güle güle geçinin çoluğa çocuğa karışın» sözleri ile tebrik ederlerdi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) cahiliyet devrinden kalan bu âdeti kaldırmıştır. Tebrikin hadis-i şerifte beyân buyrulduğu şekilde yapılması müşteri ab dır. hadîs vakti hâli olanların düğün daveti için en az bir koyun kesmelerinin müstehab olduğuna delildir. Iyâz-in beyânına göre düğün yemeğinin iki günden fazla tekrar edilip edilemeyeceğinde selef ihtilâf etmişler; bir kısmı mekruh olduğuna diğerleri bunda bir kerahet bulunmadığına kail olmuşlardır. Ma Makiyye ulemasına güre zengin olan bir kimsenin bir hafta düğün yemeği vermesi müstehabdır.