3574-) Bana bu hadîsi Abdullah b. Hâşim b. Hayyân da rivâyet etti. Lâfız onundur. ki): Bize Behz rivâyet etti. ki): Bize Süleyman b. Muğira Sâbit-ten rivâyet etti. ki): Bize Enes rivâyet eyledi. ki): taksimde Dihye-ye düştü. Cemaat onu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in yanında medh etmeye ve: Esirler içinde onun gibisini görmedik demeye başladılar. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Dİhye-ye haber gönderdi. Ve Safiyye-ye bedel ne isterse verdi. Sonra Safiyye-yi anneme teslim ederek: çek çevir!» buyurdu. Bilâhare Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Hayber-den çıktı. Hayber-i arkasında bıraktığı vakit konakladı. (sallallahü aleyhi ve sellem): Safiyye-nin üzerine çadır kurdu. Sabaha çıkınca Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): yanında fazla yiyecek varsa onu bize getirsin!» buyurdular. Artık kimi hurmanın kimi kavrulmuş unun fazlasını getirmeye başladılar. Hattâ bundan bir karıştırma yığını yaptılar. Ve bu karıştırmadan yemeğe yanıbaşlarındaki yağmur suyundan birikmiş havuzlardan da su içmeye başladılar. ki: Müteakiben Enes şunu söyledi: İşte bu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Safiyye için düğün daveti oldu. Sonra yola revan olduk. Medine-nin duvarlarını görünce ona olan iştiyakımız arttı da hayvanlarımızı sürdük. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de hayvanını sürdü. Safiyye arkasindaydı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onu terkisine almıştı. Derken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in hayvanı sürçtü. Ve hem kendisi hem Safiyye yere düştüler. Halkdan ne Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e ne de Safıyye-ye bakan hiç bir kimse yoktu. Nihayet Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kalkdı da Safiyye-yi örttü. Müteakiben biz yanına geldik. (Bize): şeyimiz yok!» dedi. Az sonra Medine-ye girdik. Hemen Medine-nin genç kadınları dışarı çıktılar. Safiyye-yi birbirlerine gösteriyor. Onun yere düşmesine seviniyorlardı. Karaltı şahıs mânâsına gelir. Burada ondan murad yüksek yığındır. genç kadınların Hazret-i Safiyye-nin düşmesine sevinmeleri Yahûdileri sevmediklerinden ve ihtimal onu Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) yanında görünce kıskandıklarındandır. ulemâsı Hazret-i Safiyye rivâyetleriyle istidlal ederek ilân edilmek şartiyle nikâhın şahidsiz de akd edilebileceğine kaail olmuşlardır. Sahabe ve Tabiin-den bir cemaatın kavilleri bu olduğu gibi Zührî İmâm Mâlik ve Medîneliler-in mezbebleri de budur. Onlara göre nikâhda şâhid değil ilân şarttır. şerifin Mâlikiler-e delil olan yeri ashabın: «Eğer örttüyse artık Safiyye onun karısı olmuştur.» sözleridir. kirâm-dan bir cemâat ile tabiinin birçoklarına göre nikâhta ilân değil şehâdet şarttır. Evzâî Sevrî İmâm A-zam İmâm Şafiî İmâm Ahmed ve diğer birçok ulema nikâhta iki âdil kimsenin şâhid olarak bulunmalarını şart koşmuşlardır. Yalnız İmâm A-zam-a göre nikâhta fasik kimselerin de şe-hâdeti kabul olunur. kimse şahidsiz olarak gizlice bir kadınla evlense nikâhı bütün ulemâya göre münakd değildir. Fakat nikâhı gizlice iki âdil şâhid huzurunda akd etse cumhûr-u ulemâ-ya göre sahih olur. İmâm Mâlik: «Bu nikâh sahih değildir.» demiştir.