3703-) Bize Ebû Bekr b. Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Ukbetü-bnü Hâlid rivâyet ettî. H. Amru-n-Nâkıd da rivâyet etti. ki): Bize Esved b. Âmir rivâyet etti. ki): Bize Züheyr rivâyet eyledi. H. Mücâhid b. Müsâ dahî rivâyet etti. ki): Bize Yûnus b. Muhammed rivâyet etti. ki): Bize Şerik rivâyet etti. Bu râvilerin hepsi Hişâm-dan bu isnâdla «Sevde yaşlandığı vakit...» diyerek Cerîr hadîsi mânâsında rivâyette bulunmuşlardır. Şerîk-in hadîsinde: «Âişe dedi ki: Sevde Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in benden sonra aldığı ilk kadındı.» cümlesini ziyâde etmiştir. Deriten manasınadır. Hazret-i Âişenin bu sözünden murâd: «Ben Sevde gibi olmak isterdim» demektir. Maksadı Sevde (radıyallahü anha)-yi kötülemek değil bilâkis salâbet sahibi ve iyi kalpli olduğunu anlatmaktır. Zâten hiddet bu mânâları ifâde eden bir kelimedir. Sevde nevbetini Âişe (radıyallahü anha)-ya bağışladıktan sonra Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ona iki gün ayırması arka arkaya değil her ikisinin evbetlerine tesadüf eden günlerdi. Ekseri ulemâya göre kendisine nevbet günü bağışlanan kadının yanında peşi peşine iki gün kalmak ancak diğer kadınların rızâları ile caiz olur. rivâyeti Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Hazret-i Âişe-yi Sevde-den evvel aldığını gösteriyorsa da Zührî Katâde Ebû Ubeyde Muhammed b. İshâk ve Muhammed b. Sa-d gibi birçok râviler Sevde (radıyallahü anha) ile Hazret-i Âişe sden önce evlendiğini rivâyet etmişlerdir. şerîf kadının nevbetini ortağına bağışlayabileceğine delildir. Ancak buna kocasının da rızâsı şarttır. Zîra bağışlayan üzerinde onun hakkı vardır. Bu bağış için ivez almak caiz değildir. bağışlayan kadın dilediği vakit hibesinden dönebilir.