3756-) Bu hadîsi bize Hasen b. Îsâ da rivâyet etti. ki): Bize İbn-l-Mubârek haber verdi. ki): Bize Âsim bu isnâdla bu hadîsin benzerini haber verdi. hadîsi Buhârî Sûre-i Ahzâb’ın tefsirinde; Ebû Dâvûd «Nikâh» bahsinde; Nesâî de «İşretü-n-Nisâ»da. muhtelif râvilerden tahrîc etmişlerdir. müfessirlerden rivâyetine göre hadis-i şerifte zikri geçen âyet tahyîr âyetinden sonra nâzil olmuştur. Tahyîr âyeti inip de ümmehat-ı mü-minîn dünya ile âhiretten birini seçmeleri hususunda muhayyer bırakılınca ezvâc-ı tâhirâttan Bazıları boşanacaklarından endîşe ederek nevbet işini Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-inre-yine bırakmışlardı. Bunun üzerine mezkûr âyet nâzil oldu. Âyet-i kerîme indikten sonra hadîste beyân olunduğu vecihle Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) zevcelerinden birinin nevbeti gününde diğer birinin yanına gitmek isterse nevbet sahibinden izin istermiş. şunları söylüyor: «Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hakkında kadınları tarafından gösterilen bu rağbet ve yarışma bâzı insanlarda olduğu gibi sırf cima- muhabbet ve nefsânî şehvetlerden dolayı değil; bilâkis âhiret umuruna Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e yakır. bulunup onun hizmet ve sohbetinde bulunmaya ondan istifadeye hukuk ve ihtiyaçlarını edaya evinde iken vahî gelmesi ümidine ve sair buna benzer busûsata ma-tuf idi.