4234-) Bize İshâk b. İbrahim rivâyet etti. ki: Bize Nadr b. Şü-meyl ile Ebû Âmir El-Akadî hale er verdiler. H. Muhammed b. El-Müsenna dahi rivâyet etti. ki): Bize Vehb b. Cerîr rivâyet etti. râvilerin hepsi Şu-be-den bu isnâdla rivâyette bulunmuşlardır. Vehb b. Cerîr hadîsinde: «Bunun merine feraiz âyeti indi.» ibaresi; Nadr ile Akadî hadîsinde; «Bunun üzerine farz âyeti indi.» cümlesi vardır. Ama bunlardan hiç birinin rivâyetinde Şu-be-nin İbn Münkedir-e söylediği söz yoktur. hadîsi Buhârî «Taharet» «Tefsir» «Ferâiz» ve «Merdâ» bahislerinde; Nesâî «Taharet» «Tefsir». «Ferâiz» ve «Tıbb»da muhtelif râvilerden tahrîc etmişlerdir. Abdest suyu demektir. Burada ondan murâd ya Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in abdest aldığı su yahut bu suyun artığıdır. Câbir (radıyallahü anh): «Malım hususunda ne yapayım?» sualiyle mirasının kime kalacağını anlamak istemiştir. Nitekim Buhârî-nin rivâyetinde bunu tasrîh etmiştir. Rivâyetlerin birinde Câbir (radıyallahü anh): «Bana ancak yedi kız kardeşim mirasçı oluyor.» demiştir. beyanlarına göre kelâle: Hem mirasçıya hem de mîras bırakılan şeye verilen bir isimdir. Mirasçı mânâsında kullanılırsa bu kelimeden murâd: Baba ile evlâddan başka kimselerdir. Miras bırakılan mânâsına alınırsa öldüğünde kendisine anne ve babasından ve evlâdından hiç biri mirasçı olamayan kimsedir. diyor ki: «Ulemâ kelâle sözünün hangi kelimeden müştak olduğu hususunda ihtilâf etmişlerdir. Ekseriyet (tekellül)’den iştikak ettiğine kaildir. Tekellül: Kenara kalmak yan düşmek demektir. Meselâ; amca oğluna kelâle denilir; çünkü nesebin doğru inen amudu üzerinde değil yanda kalır. Bazıları ihata mânâsına gelen (kelle)’den alındığını söylerler; iklîl tâbiri bundan alınmıştır îklîl: Cevherle süslenmiş sargıya benzeyen (baş tacı gibi) bir şeydir... Kelâlenin uzaklık ve inkıta1 mânâsına gelen (kelle) fiilinden müştak olduğunu söyleyenler de vardır.» Bazıları kelâlenin anne bir kardeşler demek olduğunu iddia etmiş; bir takımları amca oğullarıdır demiş hattâ bütün asabelere kelâle denildiğini söyleyenler olmuştur. Süre kelâle üç mânâda yani: Geride evlâd ve baba bırakmayan kalanlardan evlâd ve baba olmayanları ve baba yahut evîâd tarafından olmayan akraba mânâlarında kullanılır. verilen muhtelif mânâlar arasında Aynî-nin beyânına göre en sahihi baba ile evlâttan başka akraba mânâsıdır.