4313-) Bize İshâk b. İbrahim de rivâyet etti. ki): Bize Ebû Dâvûd El-Haferî Ömer b. Sa-d-dan o da Süfyân-dan o da İbn Avn-dan o da Nâfi-den o da İbn Ömer-den o da Ömer-den naklen rivâyet eyledi. Şöyle dedi: Hayber arazîsinden bir parça yer isabet etti de Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e gelerek: Bana öyle bir yer isabet etti ki (şimdiye kadar) bana bundan daha makbul ve daha nefîs bir mal isabet etmiş değildir; dedim... bu hadîsi yukarkilerin hadîsi gibi rivâyet etti. «Ben bu hadîsi Muhammed-e» cümlesini ve ondan sonrasını zikretmedi. hadîsi Buhârî «Şurût» ve «Vasâyâ» bahislerinde; Nesâî «Ahbâs»da tahrîc etmişlerdir. şerif Hazret-i Ömer-in Hayber arazîsinden hissesine düşen kıymetli bir yeri vakfettiğini gösteriyor. Bu yer hurmalık olup ismi «Semğ» imiş. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) ile istişare ederek onun emrini aldıktan sonra yerin aslını vakfetmiş; ve yeri fakirlere akrabasına kölelere yani başlarını çözerek hürriyetlerine kavuşturmak için mükâteb olan kölelere Allah yolunda olanlara yani hac kafilesinden geri kalmış çaresiz hacılara yahut ordudan geri kalmış gâzîlere yolculara müsafirlere tesadduk etmiş. Vakfın mütevellisine onun gelirinden mâruf suretiyle yani mu-tâd olan haddi aşmamak şartiyle yemeye ve yedirmeye müsaade etmiştir. Bu hadîs vakfın delîllerindendir. Vakıf lügatte: Hapsetmek mânâsına gelir. de: Malûm bir malı malûm bir sıfatla hapsetmektir ki o da hadîs-i şerifte beyan olunduğu vecihle malın aslını hapsedip gelirini tesadduk etmekle olur. Tafsilât fıkıh kitaplarındadır.