4318-) Bize Yahya b. Yahya ile Ebû Bekir b. Ebî Şeybe rivâyet ettiler. Lâfız Yahya-nındır. ki: Bize İsmâîl b. Uleyye İbn Avn’dan o da İbrahim-den o da Esved b. Yezîd-den naklen haber verdi. Şöyle dedi: Âişe-nin yanında Alî-nin vasi olduğunu söylediler de Âişe: (sallallahü aleyhi ve sellem) ona ne zaman vasiyyette bulunmuş! Ben kendilerini göğsüme (yahut kucağıma demiştir) dayamıştım. Leğeni istedi; derken kucağıma düşüverdi. Vefat ettiğini bile anlamadım; şu halde ona ne zaman vasiyyet etmiş?» dedi. hadîsin Esved rivâyetini Buhârî «Vasâyâ» ve «Meğazî» bahislerinde; Tirmizî «Şemâil»de; Nesâî «Taharet» ve «Vasâyâ»da; İbn Mâce «Cenâiz»de muhtelif râvilerden tahrîc etmişlerdir. diyor ki; «Şiîler Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-in hilâfeti Hazret-i Alî-ye vasiyyet ettiğine dair bir takım hadîsler uydurmuşlardı. Sahabeden bir cemaat ve keza onlardan sonra gelenler bunlara red cevabı vermişlerdi. İşte Hazret-i Âişe-nin: «Ben onu göğsüme dayamıştım ilâh...» sözü de bu red ve inkâr cümlesindendir.» şöyle bir sual hatıra gelebilir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gerçi ölüm döşeğinde vasiyyet etmemiş ama daha önce Hazret-i Âişe-nin haberi yokken Ali (radıyallahü anh)-a vasiyyet etmiş olabilir. Evet Hazret-i Alî (radıyallahü anh) bu hususta kat-î beyanâtta bulunarak Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in Kitabullah ile elindeki sahifeden başka hiç bir şey vasiyyet etmediğini yeminle te-kîd etmese idi o zaman belki bu ihtimâlin üzerinde durulabilird. Mezkûr beyanâttan sonra ise böyle bir ihtimâle asla mahal kalmamıştır.