4354-) Bana Ebû-r-Rabî- El-Attekî rivâyet etti. ki): Bize Hammâd yani İlmi Zeyd Eyyûb-dan o da Ebû Kılabe ile Kâsım b. Âsım-dan onlar da Zehdem El-Cermî-den naklen rivâyet etti. Eyyûb: Ben Kâsım-in hadîsini Ebû Kılâbe-nin hadîsinden daha iyi bellemişimdir demiş ve şunları söylemiş: Mûsa-nın yanında idik. Sofrasını getirtti. Üzerinde tavuk eti vardı. Derken Benî Teymillâh (kabilesin)’den kırmızı renkli âzadlılara benzeyen bir adam girdi. Ebû Mûsâ ona buyur etti. Adam durakladı. Ebû Mûsâ yine buyur etti. Ve: Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i bundan yerken gördüm dedi. Adam: Ben bu hayvanın bir şey yediğini gördüm de İğrendim; bir daha ondan yememeye yemîn ettim dedi. Bunun üzerine Ebû Mûsâ şunları söyledi: Gel sana bundan bahsedeyim! Ben Eş-arîlerden bir cemaat içinde yük devesi istemek üzere Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e gittim: size yük devesi veremem; zâten bende size verecek binek hayvanı yok!» buyurdu. Biz de Allah-ın dilediği kadar durduk. Nihayet Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e ganimet develeri getirdiler. Müteakiben bizi çağırdı ve bize beş tane beyaz hörgüçlü deve verilmesini emir buyurdu. Yola revân olduğumuz vakit birbirimize: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i yemininde gaflete düşürdük. Başımıza iyi hayır gelmez! dedik; ve hemen kendisine dönerek: Yâ Resûlallah! Biz yük devesi istemek üzere sana geldik. Sen bize yük devesi veremeyeceğine yemîn ettin; sonra da verdin! Unuttun mu yâ Resûlallah? dedik: ben Allah diler de bir şeye yemîn eder ve başkasını o yeminden daha hayırlı görürsem o hayırlı işi yapar; yeminimi de (keffâretle) helâl kılarım. Çekilin gidin! Sİze Ancak Allah (azze ve celle) binek devesi verdi.» buyurdular.