4405-) Bize Muhammed b. El-Müsennâ ve İbn Beşşâr rivâyet ettiler. Lâfız İbn-l-Müsennâ-nındır. (Dediler ki): Bize Muhammed b. Ca-fer rivâyet etti. ki): Bize Şu-be Vâsıl El-Ahdeb-den o da Ma-rûr b. Süveyd-den naklen rivâyet etti. Şöyle dedi: Zerr-i gördüm. Üzerinde bir hülle vardı. Kölesinin üzerinde de aynı hüllenin bir eşi vardı. Kendisine bunun sebebini sordum. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) devrinde bir adamla atıştıklarını; ve adamı anası ile yerdiğini anlattı. ki): Sonra o zât Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e giderek olanı ona anlatmış. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): sen kendinde cahiliyyet bulunan bir kimsesin! Bunlar sizin dîn kardeşleriniz ve hizmetçilerinizdir. Allah onları sizin eliniz altına vermiştir. İmdi her kimindin kardeşi kendi eli altında bulunuyorsa ona yediğinden yedirsin! Giydiğinden giydirsin! Onlara yapamayacakları işleri yüklemeyin! Şayet yüklerseniz o iş hususunda kendilerine yardım edin!» buyurdular. hadîsi Buhârî: «İmân» «Itk» ve «Edeb» bahislerinde muhtelif râvilerden tahrîc ettiği gibi Ebû Dâvûd ve Tirmizî dahi rivâyet etmişlerdir. Zerr (radıyallahu anh)’ın ismi Cündüb b. Cünâde-dir. Büreyr b. Cündüb olduğunu söyleyenler de vardır. Gifâr kabîlesine mensub olup Arabın büyüklerinden ve ilk müslüman olanlardandır. «Ben ilk müslüman olan dört kişinin dördüncüsüyüm.» dediği rivâyet olunur. Mekke-de müslüman olmuş; sonra kabilesinin yanına dönerek uzun müddet orada kalmıştır. Bu sebeple Bedir Uhud ve Hendek muharebelerinde bulunamamış fakat sonra Medîne’ye gelerek vefatına kadar Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın. yanından ayrılmamıştır. Tevazu- ve zühdü hadîs-i şerifte Hazret-i Îsâ (aleyhisselâm)’ın tevazu ve zühdüne benzetilmiştir. Onun mezhebine göre bir insanın ihtiyacından fazla malını biriktirmesi haramdır. (sallallahü aleyhi ve sellem)’den 281 hadîs rivâyet etmiştir. 32 târihinde Rabeze-de vefat etmiş; cenazesini İbn Mes-ûd (radıyallahü anh) kaldırmıştır. Medîne-nin şimalinde üç konak mesafededir. Ebû Zerr-in münakaşa ettiği zâtın köle olduğu anlaşılıyor. «Menhecü-r-Râgıbîn» adlı eserin sahibi: «Bizirn bildiğimize göre bu zât Bilâl (radıyallahü anh)-dır.» diyor. dînen haram olduğu halde Hazret-i Ebü Zerr-in ona soğ-mesi bu işin haram olduğunu henüz bilmediğine hamledilmiştir. Rivâyete göre Ebû Zerr (radıyallahü anh) muhatabını annesinin siyahlığı ile yermiş ona: «Ey kara kadının oğlu!» demiştir. Bu kadın a-cemî imiş. Fasîh Arapçayı bilmeyen demektir. Bu hususta Arap veya Acem olması müsavidir. (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazret-i Ebû Zerr-in bu yaptığını câhiliyyet ahlâkı diye vasıflandırmışlar. Gerçi Ebû Zerr (radıyallahü anh): «Yâ Resûlallah eğer bir kimse başkasına söğerse onun anasına babasına söğerler!» diyerek özür dilemiş; yani ben ona haksız yere söğmedim; evvelâ o bana söğdü; ben de ona söğdüm; demek istemişse de Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bu özrü kabul etmemiş bu yaptığının câhiliyyet ahlâkından kalma olduğunu tekrarlamıştır. Zîra sö-ğen kimseye ancak söğdüğü kadar mukabelede bulunmak mubah olur. Daha ileriye giderek anasına babasına sataşmaya hakkı yoktur.